Σαφώς, είναι απαράδεκτο οι γονείς να απευθύνουν τέτοιους χαρακτηρισμούς στα παιδιά τους. Όπως σε κάθε σχέση, όλα αντιμετωπίζονται με κουβέντα και καλή προαίρεση.Από την άλλη τους έχετε δώσει κι εσείς δικαιώματα, όχι να σας βρίζουν, αλλά να μη σας παίρνουν στα σοβαρά. Επιλέξατε μια σχολή -καλώς ή κακώς- την οποία 8 χρόνια μετά δεν έχετε τελειώσει κι αντί να στρωθείτε, ψεύδεστε σαν παιδί, σπαταλώντας πολύτιμα δημιουργικά χρόνια ελαφρά τη καρδία. Ο σεβασμός προϋποθέτει αυτοσεβασμό κι εσείς αντιδρώντας έτσι κι αδρανώντας για τη ζωή σας, δε βοηθάτε. Ο πατέρας σας στα 67 του, κουρασμένος πια, φυσικά κι αγανακτά που αναγκάζεται να δουλεύει προκειμένου να σας στηρίζει, εφόσον οικονομικά εξαρτάστε από αυτόν, ενώ από την άλλη δε βλέπει κι από μέρους σας προθυμία και προσπάθεια να πάρετε τη ζωή σας στα χέρια σας.Το "φταίξιμο" βαρύνει και τις δυο πλευρές, με τη διαφορά ότι οι δικοί σας έζησαν τη ζωή τους και σιγά σιγά έχει έρθει η ώρα να ξεκουραστούν, ενώ εσείς οφείλετε να πατήσετε στα πόδια σας, να ενηλικιωθείτε κατ' ουσίαν και να βρείτε το δρόμο σας. Στην τελική, είναι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείτε μια ώρα αρχύτερα από την γκρίνια και τον αρνητισμό τους.