Νομίζω ότι, όπως στα πειράματα του Pavlov τα σκυλιά είχαν έκκριση σάλιου χωρίς να υπάρχει τροφή, απλά με ένα ερέθισμα, έτσι κι οι άνθρωποι αντιδρούν ανάλογα των ερεθισμάτων που δέχονται από το περιβάλλον. Συνεπώς, όταν από μικρή ηλικία λαμβάνεις το επαναλαμβανόμενο μήνυμα/ερέθισμα ότι ευτυχία/στόχος είναι τα λεφτά, τα ταξίδια, συγκεκριμένες μάρκες αγαθών, συγκεκριμένοι τρόποι διασκεδάσεων κτλ.(επαναλαμβάνω τα δικά σου παραδείγματα), δημιουργούνται εξαρτημένα αντανακλαστικά και για να απολαύσεις τη ζωή σου νομίζεις ότι πρέπει να ακολουθήσεις συγκεκριμένους τρόπους συμπεριφορών. Στους κλασσικούς θεσμούς της εκπαίδευσης, της οικογένειας, του στρατού, της θρησκείας κ.ά. προστέθηκαν ή ενισχύθηκαν άλλες συνήθειες που «θεσμίζουν» συμπεριφορές, όπως τα ταξίδια στην Αράχωβα, τη Νέα Υόρκη, το Ντουμπάι, η μάρκα Gucci (έτρεξε κι άρθρο μέχρι κι η lifo για το πώς μοσχοπουλάει τον τελευταίο χρόνο) κτλ. [Δε συμβαίνει σε όλους, απλά μιλάμε για τη χειραγώγηση που γίνεται μαζικά.] Μετά περνάνε τα χρόνια, η πλύση εγκεφάλου έχει παγιωθεί και θέλεις άλλα τόσα χρόνια για να ξεμάθεις.