Λες οτι ειναι απο επιλογη. Καθε επιλογη εχει και συνεπειες. Δυσκολη η αποφαση σου, αλλα λογικα θα ειχες τους λογους σου. Το να περιχαρακωνεσαι βεβαια επειδη φοβασαι το αγνωστο, ισως να μην ειναι και η καλυτερη επιλογη. Οπως βλεπεις θελοντας και μη αποκλειεις καποιες ευκαιριες. Το ξερω οτι ακουγομαι σκληρη ισως, αλλα δε θελω για τωρα να σε παρηγορησω. Σε νιωθω,αλλα δυστυχως πρεπει να σκληρυνεις λιγο. Οχι να μη νιωθεις, αλλα να μην καταρρεεις. Τωρα που εχεις χρονο, καλο θα ηταν να τον αφιερωσεις εξ 'ολοκληρου στον εαυτο σου. Κλεισε μια και καλη τις πληγες σου. Μην περιμενεις απο τους αλλους να ερθουν ξαφνικα κι εσυ να λυσεις μαγικα τα οποια σου θεματα. Να ακους τα συναισθηματα σου.Και για τωρα αυτα που νιωθεις δειχνουν οτι το μονο που εχεις αναγκη ειναι να αγαπησεις περισσοτερο τον εαυτο σου. Περισσοτερο απο το ιδανικο που εχεις χτισει για την"ιδανικη" ζωη σου. Ασε τα κουτακια και τις φαντασιωσεις για λιγο στην ακρη και μη δινεις χωρο στη θλιψη να σε πλακωνει. Ποναει περισσοτερο και νιωθεις-και θα νιωθεις-ολο και πιο αδυναμη. Ο,τι θελεις να ερθεις στη ζωη σου,να το καλλιεργησεις πρωτα στον εαυτο σου. Εισαι ενα ολοκληρο και δε χρειαζεται να θυμηθεις απο καποιον αλλο πως ειναι να εισαι ταπεινος, απλος και καλοκαρδος.Παραμερισε τους μελοδραματισμους, εισαι τοσο νεα, ξαναπροσπαθησε! Επειτα, το "για παντα" ειναι σχετικο, ακομα και το συμπαν δε θα υπαρχει "για παντα". Αν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα, θα προτεινα να πας και σε καποιο ψυχολογο. Αλλα προσπαθησε να δεις τα πραγματικα σου "θελω", οχι αυτα που μπορει να σου καλλιεργηθηκαν υποσυνειδητα ή τα οποια εν δυναμει καλλιεργησες κι απο μονη σου.Κατι τελευταιο... Τα σκαλοπατια της ωριμανσης τα ανεβαινουμε χωρις το θεο.Ευχομαι να νιωσεις συντομα καλυτερα!