...δεν είναι κάτι άλλο απ' τη πικρία που ο εν λόγω δεν σκλαβώθηκε αβίαστα απ' τον υπέροχο -φαντάζομαι- συνδυασμό ομορφιάς και προσωπικότητας... απ' το πόνο του ανθρώπου που δεν επιλέγει, αλλά επιλέγεται και μετά δε δέχεται το αποτέλεσμα της μαλθακότητας του... συμπαθές το ανάγνωσμα, αλλά η αποδοχή της ολότητας που αντιπροσωπεύει ο καθένας θα ήταν αρκετή ώστε διαβάζοντας ξανά ότι έγραψες, να το έσκιζες και μ' ένα κυνικό χαμόγελο να συνέχιζες να πίνεις το κρασί σου, έχοντας μάθει κάτι από άλλη μία εμπειρία...