Διαβάζοντας την εξομολόγηση αυτή, κατέληξα σε ένα δικό μου συμπέρασμα που δεν ξέρω αν είναι σωστό ή όχι.. Σκεπτόμενη ότι και παλιότερα υπήρχε αυτός ο τραμπουκισμός στα σχολεία, δεν είχαμε όμως αυτοκτονίες. Και καταλήγω ότι ίσως αυτό να συνέβαινε γιατί οι γονείς περνούσαν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους... Μπορεί να ειναι τελείως λάθος η σκέψη μου, αλλά ίσως ο λόγος να κρύβεται εκεί. Πλέον, στα περισσότερα ζευγάρια, εργάζονται και οι 2 γονείς. Κι όταν τα παιδιά μένουν με τους γονείς, είναι τόσο απορροφημένοι απο άλλα πράγματα που κανείς δεν δίνει σημασία σε ένα παιδί που είναι για παράδειγμα μελαγχολικό επειδή κατι το βασανίζει απο το σχολείο. Ίσως οι γονείς να μην προλαβαίνουν να δουν όλα αυτά τα σημάδια που λένε οι ειδικοί αυτές τις μέρες στην τηλεόραση με αφορμή το συμβάν αυτό... Δεν μπορώ να σκεφτώ λύση σε αυτό, απλά μοιράστηκα μια σκέψη...