Δικαιολογώ την αντίδρασή σου, με βάση το ιστορικό κρίσεων πανικού που λες οτι έχεις. Αλλά θέλω να σου πω ότι αυτά που νοιώθεις είναι δυσανάλογα με αυτό που έζησες. Με τον άνθρωπο είχατε απλά μια πρώτη γνωριμία, δεν σου έκανε πρόταση γάμου! Επίσης, πότε πιστεύεις ότι θα έπρεπε να σε είχε ενημερώσει για τυχόν πάθησή του; Είμαι σίγουρη ότι όταν σου είπε ότι πονάει, αν εσύ των ρώταγες γιατί πονάει, θα σε ενημέρωνε! Που και πάλι σε δικαιολογώ που δεν τον ρώτησες, γιατί σε έπιασε πανικός και φοβόσουν ακόμα και να το ακούσεις! Δεν ξέρουμε τι έχει ο άνθρωπος, μπορεί να έχει και αυτό που φαντάζεσαι, μπορεί και κάτι άλλο. Αλλά δε χρειάζεται να φοβάσαι τόσο! Εξάλλου πιθανότατα έχει ανθρώπους να τον στηρίξουν και επίσης δε θα το πάρει και τόσο κατάκαρδα αν δεν προχωρήσει μια γνωριμία μιας μέρας! Το ότι σου φάνηκε εξαιρετικός τύπος συνηγορεί στο ότι είναι ισορροπημένος. Μπορείς να του δείξεις ότι δεν ενδιαφέρεσαι, ακριβώς όπως θα το έδειχνες σε οποιονδήποτε άλλο στη θέση του, έτσι ώστε να λάβει το μήνυμα και να μην έχει ελπίδες. Οι άνθρωποι με αδυναμίες ακριβώς αυτό θέλουν, να τους φερόμαστε όπως σε όλους και να μην τους δείχνουμε οίκτο.