Εγώ καμιά φορά ξεχνιέμαι και λεω δεν θα ήταν άσχημα να γύρναγα πίσω. 5 χρόνια σχεδόν φτάνουν λέω. Μετά ξανασκέφτομαι γιατί έφυγα, σκέφτομαι και αυτά που γράφεις, σκέφτομαι ότι εκεί στην ξενιτιά γέννησα και ένα παιδάκι που δε μου φταίει σε τίποτα, σκέφτομαι ότι και ο κακομοίρης ο άντρας μου (Έλληνας του εξωτερικού) θα πάθει πολιτισμικό σοκ, και λέω καλά είμαι εκεί που είμαι. Και στη τελική εκεί στην πικρή για άλλους ξενιτιά, εγώ προσωπικά είμαι αληθινά ευτυχισμένη.