Εύγε που συγκρατείς τόσο ονόματα, εμένα πάντα μου έμενε η... αίσθηση (το ίδιο πρόβλημα είχα και στο μάθημα Ιστορίας). Δεν θα ήθελα πάντως να αποκλείσω ότι αυτά τα περιορισμένα που ζούμε και αντιλαμβανόμαστε είναι και τα μοναδικά. Ίσως κάθε κόσμος που φαντάστηκε ποτέ κάποιος, να ήταν πραγματικός. Έτσι κι αλλιώς αυτό που βιώνουμε σαν πραγματικό... αν το σκεφτείς πως αρχίζει και τελειώνει η ιστορία του καθενός μας είναι απλά τόσο παράλογο σαν γεγονός που ώρες-ώρες το πραγματικό είναι μόνο μια σύμβαση. Υ.Γ. Με το matrix σκεφτόμουν ότι αν ανοίξω τα μάτια μου απότομα... θα ξυπνήσω!