Πολύ όμορφο και ανθρώπινο το κείμενο σου.Μέγα λάθος όμως που εξισώνεις τη φλωριά με το ρομαντισμό. Πώς στην ευχή έχουμε καταφέρει να μεταλλάξουμε έτσι τις αξίες και τα συναισθήματα μας;