Ευχαριστω ολους για σχολια.Η αληθεια ειναι οτι ποτε δε δεχτηκε να τη βοηθησουμε.Για τα ψωνια του σουπερ θα της πει ο πατερας μου να πανε με το αμαξι και δε θελει ποτε.Ο πατερας μ δε μιλαει,δεν αντιδραει πολυ,δε δινει τροφη στους καβγαδες και τις φωνες, και δεν το αντεχει αυτο και φευγει.Γενικα ειναι παθητικος,δεν εχει σηκωσει ποτε χερι,η μανα μου μεχρι μαχαιρι εχει παρει να του επιτεθει.Εγω δουλευω κ λειπω πολλες ωρες απο το σπιτι, ομως οποτε παω να κανω κατι,να μαγειρεψω,μου λεει να φυγω θα κανω χαλια τη κουζινα,το ιδιο κ για αλλες δουλειες.Δε με νοιαζει για εμενα,σε καποιους μηνες θα φυγω απο το σπιτι,με νοιαζει για τον αδερφο μου που διαβαζει για εξεταστικη και εκεινη βαζει δυνατα μουσικη κ του λεει "αμα σ αρεσει,στο σπιτι μου θα μου βαζετε βαζετε ορια;".Και ανησυχω για το πως θα ειναι ο πατερας μου στο μελλον,φοβαμαι πως θα ειναι οταν φυγει και ο αδερφος μου απο το σπιτι.Δε λεω οτι ολοι ειμαστε τελοιοι κ εκεινη οχι.