Νιώθω λίγο σαν τον Σποκ. Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος.Ξέρω ότι αν προσθέσεις τα ποσοστά ακραίων αριστερών και ακραίων δεξιών στην Ελλάδα έχεις ένα ποσοστό ικανό να μπλοκάρει άνετα την λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Απλά σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε από σύστασης ελληνικού κράτους το βασικό πρόβλημα από την μεταπολίτευση και δώθε είναι η αριστερά και όχι η δεξιά.Μαζί, βέβαια, στρέφονται πάντα κατά της "κανονικότητας" (δηλαδή της δημοκρατικής νομιμότητας) έχοντας ο καθένας έναν ρόλο "άνωθεν" εμπνευσμένο. Οι μεν από τον Θεό της Ελλάδας οι δε από το παγκόσμιο προλεταριάτο.Εγώ ξέρω ότι οι μεν και οι δε έχουν φάει τα πιο παραγωγικά μου χρόνια καταδικάζοντας για μια κρίσιμη δεκαετία την Ελλάδα να ασχολείται και να συζητάει με πράγματα που ο υπόλοιπος πλανήτης, το τμήματα του δηλ. στο οποίο θέλουμε να ανήκουμε, βρίσκει λύσεις σχετικά εύκολα ή έστω ΠΟΛΥ πιο εύκολα από ότι εδώ.Και αναφέρομαι από το δικαίωμα ομόφυλων ζευγαριών να παντρεύονται μέχρι ότι όταν δοθεί νόμιμα άδεια σε μια εταιρεία να σκάψει για χρυσό σκάβει για χρυσό. Η κοινωνία κάνει παραδοχές και προχωράει.Εδώ είμαστε μόνιμα σε ένα μπρος-πίσω.