"με βασικό στόχο να μπει φρένο σε κάθε πράξη παράνομης διάθεσης σε ανήλικους."Έλα εντάξει, πάμε παρακάτω. Δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ούτε κατά διάνοια, ας μην σπαταλήσουν δυνάμεις σαυτό εφόσον δεν έχουν σκοπό για δραστικά μέτρα (τι θα κάνουν, θα στήσουν από έναν αστυνομικό σε κάθε καφέ μπαρ της χώρας;). Σε σχέση μαυτό η απαγόρευση καπνίσματος είχε εξαρχής 1000% παραπάνω πιθανότητες να εφαρμοστεί απ ότι αυτό. Με διάθεση σε ανηλίκους λένε κάβες και περίπτερα? Θα στέλνουν απλά κάποιον που είναι 18 ετών τουλάχιστον. Όπως γίνεται στα σουπερμάρκετ. Σημειωτέον και στις ΗΠΑ απαγορευεται το αλκοόλ για άτομα κάτω των 21 ετών (αυτό τους μάρανε εκεί) αλλά μια χαρά βρίσκουν ποτά, πιο πολύ χαμός γίνεται στα σπιτικά πάρτυ ειδικά. Το καλό είναι ότι στα κλαμπ κ μπαρ δεν μπαίνεις (περα από κάτι underground). Στην Ελλάδα λίγα μαγαζιά δεν αφήνουν εφήβους μέσα από επιλογή. Τα περισσότερα αφήνουν, μερικά μάλιστα εξαρτώνται κιόλας απ τα παιδιά. Ειδικά στην επαρχία (εννοώ χωριά και κωμοπόλεις γιατί ως επαρχία οι Αθηναίοι θεωρούν μέχρι και πόλεις κανονικές) πολλά καφε μπαρ ζουν από μαθητές και σχολικά πάρτυ που κάνουν σαυτά (συνήθως για εκδρομή ή κάποια άλλη δράση). Οι ενημερωτικές ημερίδες, κάτι βιντεάκια στο σχολείο, κάτι διαφάνειες στον προτζέκτορα, συζήτηση στην τάξη με καθηγητή, τρομακτικές εικόνες από καπνιστές και αλκοολικούς...όλα αυτά υπήρχαν/υπάρχουν στα σχολεία. Θυμάμαι το αποτέλεσμα αυτών όταν ήμουν μαθητής: επιεικώς ελάχιστο. Δεν θυμάμαι ούτε έναν καπνιστή συμμαθητή που μετά να προβληματίστηκε τόσο και να το έκοψε (λίγοι κάπνιζαν όμως η αλήθεια είναι, έχουν μειωθεί πολύ οι καπνιστές στη Νέα Γενιά). Τα ίδια και χειρότερα για το αλκοόλ: σαν να μην ειπώθηκε τίποτε. Λίγο ένα στιγμιαίο σοκ εκείνη την ώρα και μετά το βράδυ σε καφε μπαρ ποτά. Τουλάχιστον ελάχιστοι μεθούσαν, η πλειοψηφία λίγο έπινε. Διέφερε από σχολείο σε σχολείο ωστόσο αυτό. Μπορεί το κάπνισμα να μην είναι τόσο διαδεδομένο πια, τα ποτά όμως είναι. Είναι αρκετά "προπονημένοι" οι περισσότεροι. Είναι βέβαια και η νοοτροπία που έχουμε και ως λαός που επηρεάζει. Ακόμα και μέρα μεσημέρι βλέπεις διαρκώς τσίπουρα, ούζα και μπύρες να κατεβάζουν ένα σωρό άτομα. Και αν είσαι σε παρέα που κατεβάζει αβέρτα και είσαι άτομο που δεν πίνει (ξέρω γω μένει στη μία μπύρα ή σε 2-3 ποτηράκια κρασί) τότε είναι λίγο άβολο καθώς κάποιοι σε κοιτάνε ελαφρώς περίεργα ή απορούν που δεν πίνεις. Όσοι δεν το αντέχουν αυτό, μαθαίνουν και αυτοί να πίνουν μετά. Σχετικά λίγοι αντέχουν να μην επηρεάζονται και να μην αλλάζουν συνήθειες. Ή και να μην πίνουν σταγόνα (σπάνιο αλλά υπάρχουν άτομα) - αυτοί είναι εν τω μεταξύ πιο αποδεκτοί απ αυτούς που μένουν στο πολύ λίγο. Ε αυτά που περιγράφω συμβαίνει στα παιδιά πιο έντονα ακόμη καθώς η επιθυμία για αποδοχή είναι πιο μεγάλη ενώ και αντίστοιχες αποδοκιμασίες πιο έντονες.
