Οι κοινωνίες δύο επίπεδα συνεννόησης έχουν.Τον πολιτισμό, που είναι ένας προαιρετικός κώδικας επικοινωνίας ή συνεννόησης. Αν θες ακούς την τάδε μουσική ή την άλλη. Αν θες σε συγκινεί η έπαρση της σημαίας ή περνάς τη γιαγιά απέναντι. Αν θες. Δεν είναι υποχρεωτικό. Όλα αυτά δείχνουν τον πολιτισμό σου.Το υποχρεωτικό επίπεδο συνεννόησης είναι ο νόμος. Δικαιούσαι να μην σου αρέσει ο νόμος. Δεν δικαιούσαι να τον παραβείς χωρίς συνέπειες.Στην Ελλάδα έχουμε μια μακρά κουλτούρα παράβασης του νόμου και απαίτησης να μην υπάρχουν επιπτώσεις. Έντεκα χρόνια μετά την ψήφιση του πρώτου αντικαπνιστικού νόμου, μετά από πολλές παλινωδίες της πολιτείας περί της εφαρμογής του, μετά από πολλά αντάρτικα ο νόμος εφαρμόστηκε μαζί με καταγγελίες περί "χαφιεδισμού" κτλ.Νομίζω ότι οι εκ πεποιθήσεως παρανομούντες στην Ελλάδα στερούνται ευγένειας. 11 χρόνια μετά δεν το λες και ευγένεια να ενδώσουν στην εφαρμογή του...ΥΓ Κατά την πρώτη απόπειρα εφαρμογής του νόμου ήμουν ακόμη καπνιστής. Αρειμάνιος. Σαν ανόητος είχα σεβαστεί τον νόμο. Δεν ήξερα ότι η πολιτεία θα έκανε πίσω φοβούμενη το "πολιτικό κόστος" καταδικάζοντάς μας να ζούμε με την λογική νόμου της ζούγκλας για πάνω από μια δεκαετία. Διότι όπου υπαναχωρεί η συνταγμένη πολιτεία και οι νόμοι της ο νόμος της ζούγκλας ανατέλλει.
