Κανονικά δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται κανείς. Έχει δημιουργηθεί η εικόνα του καλλιτέχνη-ιδιοφυΐας που δημιουργεί μοναχικά στα σκοτάδια, ενώ ελάχιστοι τέτοιοι υπήρχαν ως τα τελευταία 300 χρόνια (ο Βερμέερ και ο Καραβάτζο μεταξύ αυτών). Τα εργαστήρια ήταν γεμάτα με βοηθούς και μαθητευόμενους, και μια υπογραφή "Ρεμπραντ" κάποιες φορές σήμαινε οτι πέρασε τον έλεγχο του αρχιμάστορα, που η μόνη του συμβολή μπορεί να ήταν τα δύσκολα κομμάτια, κυρίως κεφάλια και χέρια. Δεν σημαίνει οτι τα έργα αυτά είναι εξαρχής υποδεέστερα, άλλωστε πάμπολλοι μαθητευόμενοι κατέληξαν μεγάλοι ζωγράφοι μετά την αποχώρησή τους από τον Δάσκαλο. Ο Κάρελ Φαμπρίτιους του Ρέμπραντ, Ο Ντα Βίντσι του Βερόκιο, Ο Τιτσιάνο των Μπελλίνι.
Σχολιάζει ο/η