Το συνταξιοδοτικό είναι πάρα πολύ σοβαρό θέμα, για αυτό επιτρέψτε μου μια ανάλυση (κάπως εμπειρικά σφαιρική, λόγω και ηλικίας). Κατ' αρχήν, κανένα σύστημα δεν είναι τέλειο.Στην προκείμενη περίπτωση λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με την εξαιρετική περίπτωση μιας επιχείρησης, που είτε πτώχευσε πραγματικά είτε "πτώχευσε" με μεθόδευση.΄Όπως και να έγινε, οι επιπτώσεις αφορούσαν ΜΟΝΟ στο προσωπικό της και ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους στις ΗΠΑ.Από την άλλη, στην δική μας περίπτωση, η "χρεοκοπία" των ασφαλιστικών ταμείων, αφορούσε σε σχεδόν ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους στην Ελλάδα. Να θυμίσουμε δε, ότι οι περικοπές είχαν αρχίσει ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ χρεοκοπήσει η χώρα ολόκληρη. Γιατί αφενός, ΟΛΑ τα κόμματα (για ψήφους) και ΣΥΣΣΩΜΗ η συνδικαλιστική ηγεσία (για τα ως επί το πλείστον προσωπικά οφέλη των υπεύθυνων συνδικαλιστών), απέρριψαν την "μεταρρύθμιση" Γιαννίτση, που βασισμένη σε αναλογιστικές μελέτες θα συνέβαλε στην βιωσιμότητα του ασφαλιστικού.Και αφ' ετέρου, επειδή "έχασαν" από ανικανότητα τα όποια ΔΗΜΟΣΙΑ κεφάλαια των Ταμείων υπήρχαν, "παίζοντάς" τα στο χρηματιστήριο, το χρηματιστήριο από το οποίο "βγάζουν λεφτά" οι "κατηγορούμενες" ιδιωτικές ασφαλιστικές με σωστές επενδύσεις ! Ποια από τις δύο εκδοχές είναι η χειρότερη ;Και συγκριτικά - αν και όταν συμβεί -, σε ποια "εξηγείται / δικαιολογείται" ευκολότερα η απώλεια των συντάξεων ;Η απάντηση είναι εύκολη νομίζω.Και πολλές φορές έχουμε σκεφτεί - ΟΛΟΙ πιστεύω - και έχουμε "ζηλέψει", όσους είχαν ΠΡΟΣΘΕΤΗ ιδιωτική ασφάλιση. Και με ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ μάλιστα καταβολές / εισφορές από ό, τι στην Δημόσια Ασφάλιση, απολαμβάνουν τώρα συντάξεις ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ και ζουν αξιοπρεπώς. Συνεπώς, δεν είναι εξ ορισμού "κατάρα" η ιδιωτική ασφάλιση, όπως επίσης δεν είναι εξ ορισμού "ευλογία" η δημόσια. ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΡΗΣΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΟ ΙΚΑΝΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ ΤΑΧΑ "ΣΩΤΗΡΕΣ" ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ... Ίσως ένα μικτό σύστημα θα ήταν μια αρχή, σε κάθε περίπτωση με "σφιχτούς" ετήσιους ελέγχους και απολογισμούς.