TLGTRΣτα Εξάρχεια ξεκίνησα να πηγαίνω το 1995.Και στις μακρινές εκείνες εποχές υπήρχε ο φόβος "μα καλά, πηγαίνεις Εξάρχεια;". Για την ακρίβεια τότε ξεκίνησε να γεννιέται. Με τα επεισόδια που γίναν επί Σημίτη. Όταν κάηκε το κτήριο του Πολυτεχνείου. Όταν συνελήφθησαν εκατοντάδες άτομα. Ο Καλτεζάς ήταν σχεδόν μεμονωμένο γεγονός σε σχέση με την επετειακή εξεγερσιμότητα που θα θεμελιωνόταν τα επόμενα χρόνια.Τα Εξάρχεια γίναν ό,τι γίναν όχι γιατί τους το ρίξανε στο γάλα. Γίναν διότι εκεί ήταν το Πολυτεχνείο και η ΑΣΚΤ. Γίναν κέντρο ιδεών. Διακίνησής τους από τους νέους που ήταν στην πρωτοπορία των τεχνών και των γραμμάτων. Τα Εξάρχεια κατοικούνταν από ανθρώπους σαν τον Γύζη, την Βέμπω, τον Κύρκο, την Ψαρούδα-Μπενάκη, τον Κουν, τον Ξαρχάκο, την Τριανταφύλλου. Όχι, δεν κατοικούνταν από αγανακτισμένους ανθρώπους που μισούσαν πατρίδα και κράτος.Οι κάτοικοι λοιπόν ήταν -επί των πλείστων- ευπατρίδηδες και οι "guest-stars" άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών.Αυτός ο συνδυασμός έφερε μια ανεκτικότητα στο νέο και στο διαφορετικό.Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου γεννήθηκε ο μύθος του Πολυτεχνείου ο οποίος κατέστη αριστερό φετίχ και ονείρωξη. Να πούμε ότι η ΕΦΕΕ δεν κάνει εκλογές διότι όποιος κέρδιζε τις εκλογές της ΕΦΕΕ έπαιρνε και ως λάφυρο τη σημαία μέχρι τις επόμενες εκλογές. Την τελευταία φορά που τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ δεν ξανασυμφώνησε ποτέ στα αποτελέσματα για να κρατήσει την σημαία-φετίχ.Με κάτι τέτοιες στρεβλώσεις οι μισοί Έλληνες που είναι σήμερα 60άρηδες δηλώνουν ότι "ήταν κι αυτοί στο κότερο,εε, στο Πολυτεχνείο". Ήταν η εποχή που αν δεν ήσουν αριστερός δεν έβγαζες γκόμενα, όπως ορθώς έχει ειπωθεί. Μετά οι ίδιοι γίναν όλοι ΠΑΣΟΚ και μετά στο Χρηματιστήριο. Ε, no wonder που οι μισοί από δαύτους βρέθηκαν στον Σύριζα μετά...Στα Εξάρχεια λοιπόν μετά τη Μεταπολίτευση ρίζωσε η αριστεροσύνη. Η αριστεροσύνη που κατέλαβε για δικά της τα Εξάρχεια τα τελευταία 10-20 χρόνια ήταν φιλοξενούμενη εκεί. Ο βασικός κάτοικος των Εξαρχείων είναι η πρωτοπορία, οι τέχνες (τυπογράφοι, γλύπτες, ζωγράφοι, ηθοποιοί), τα γράμματα, το πνεύμα ελευθερίας.Τα πολιτικά γούστα του Πουλικάκου ήταν παρεπόμενα της ιδιότητάς του. Δεν τον δέχτηκαν τα Εξάρχεια ε π ε ι δ ή ήταν αριστερός μα ε π ε ι δ ή είχαν την ανοιχτομυαλιά να αποδέχονται τον εναλλακτικό, τον διαφορετικό.Αυτό με τα χρόνια αρρώστησε, κακοφόρμησε, μεταλλάχτηκε.Από Δεκέμβρη του 2008 και μετά τα Εξάρχεια κατέστησαν τοξικά. Θανατηφόρα, παραδομένα σε μια οργισμένη αριστερή τοξική παρακμή. Οι του ΒΟΞ βρήκαν ευκαιρία να αυτονομηθούν αλλά στον αυτοοργανωμένο παράδεισό τους δεν χωρούσε αστυνομία. Και στη ζωή υπάρχουν Χαμπίμπιδες. Το παρκάκι της Ναβαρίνου έγινε σιδερόφραχτο, η παιδική χαρά της πλατείας μαράζωσε.Το Φλοράλ έκλεισε, η Σώτη μετοίκησε, το Mo better έφυγε, το Ιντεάλ έκλεισε... Η τοξικότητα δεν ήταν για όλους. Μετά το 2008 νέοι κάτοικοι ήρθαν. Τα δισκάδικα, τα δικηγορικά γραφεία, οι τυπογράφοι, οι συμβολαιογράφοι, οι εκδοτικοί οίκοι ελέω τόσο κρίσης όσο και αλλαγής πλεύσης πέριξ της πλατείας κλείναν και φεύγαν μαζικά.Τα Εξάρχεια δεν είναι ο Κουτρουμπούσης. Τα Εξάρχεια είναι η ελευθερία που έφερε τον Κουτουμπούση εκεί. Όποιος πει ότι στα Εξάρχεια σήμερα υπάρχει ελευθερία απλά ψεύδεται. Μαύρη μαυρίλα υπάρχει. Μουτζούρα, σκότος, έρεβος, βρώμα, ζόφος, δυσωδία.Και, όχι ότι έχει νόημα πια, οι προχθεσινοί φιλοξενούμενοι και οι χθεσινοί επισκέπτες τσακώνονται για το σε ποιον ανήκουν...Όχι. Δεν ανήκουν ούτε ο ΒΟΞ ούτε στους μαυρομπάχαλους (που είναι ψιλοκολλητοί κατά τα λοιπά). Τα Εξάρχεια ανήκουν στο πνεύμα ελευθερίας που σήμερα ζει κατατρεγμένο από μολότοφ, μυρωδιά ούρων, σπασμένα πεζοδρόμια και μαχαιρώματα συμμοριών.Ναι. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει η υπόμνηση του παρελθόντος τους σε δυο μπαρ και δυο ταβέρνες. Ό,τι ξέραμε από Εξάρχεια έχει απομείνει στις καταναλωτικές μας συνήθειες. Πουθενά αλλού.
