Τα σχόλιά μου είναι πολύ πιο συγκεκριμένα από τις παντελώς αυθαίρετες παραδοχές του εν λόγω "άρθρου".Χρησιμοποιεί παθητική φωνή και μιλάει αόριστα. Όπως το σύνολο της φεμινιστικής λογοτεχνίας.Ουδείς λόγος γίνεται για το γεγονός ότι - οι άνδρες πεθαίνουν νεώτεροι- αυτοκτονούν περισσότερο- σπουδάζουν λιγότερο- φυλακίζονται συχνότερα- είναι συχνότερα θύματα βίαιων εγκλημάτων- κάνουν τις πιο βαριές δουλειές ανά τους αιώνες (ορυχεία, μεταλλεία, κατασκευές, υλοτομία κτλ)- πεθαίνουν κατά πολύ περισσότεροι σε πολεμικές περιόδους ή και σε άλλες περιόδους κρίσης (ναυάγια, σεισμοί, πυρκαγιές κτλ)- δεν υπάρχει ποσόστωση που να προστατεύει την επαγγελματική τους απακτάσταση (όπως πχ στις γυναίκες πολιτικούς ή -αισίως- φυσικούς)Υπάρχει μια παντελώς αυθαίρετη (και απομονωμένη) παραδοχή για "πίεση" στη ηλικιωμένες να είναι ωραίες ενώ οι άντρες "αυτόματα" θεωρούνται ωραίοι.Το κείμενο αυτό είναι ένα κλασικό κείμενο έμφυλου μίσους γεμάτο αυθαίρετες παραδοχές περί πατριαρχίας και άλλων φαντασιακών δεινών.Γιατί είναι μίσος; Η παραδοχή ότι για κάθε αρνητικό πράγμα που νιώθει κάθε ένας από εμάς φ τ α ί ε ι κάποιος άλλος (εδώ ορίζεται η πατριαρχία χωρίς να μπορεί ποτέ κανείς να την ορίσει ικανοποιητικά ή επαρκώς λογικά) δημιουργεί υποχρέωση αποζημίωσης στον φερόμενο ως θύτη. Αφού κανείς δεν αυτοπροσδιορίζεται ως "πατριαρχιστής", θύτης είναι όποιος ορίσουν οι πεφωτισμένοι του φεμινισμού ηγέτες. Ξαφνικά δηλαδή έχει κριθεί ένοχο ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού με κριτήρια αεράτα.Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ αυτού του κειμένου και ενός τυχαίου "χιουμορίστα" ή μισογύνη του internet είναι ότι δεν είναι ένα απομονωμένο παραλήρημα. Είναι ένα κείμενο έμφυλου μίσους που υποστηρίζεται από ΜΜΕ, σχολές gender / feminist studies, πολιτικά κόμματα, καλλιτέχνες κτλ σε όλο τον δυτικό κόσμο. Είναι συστημικά επιδοτούμενο μίσος.Όταν διερωτηθείτε κατά ποίου στρέφεται αυτό το μίσος αντί να αναμασάτε βολικές καραμέλες (είναι η πατριαρχία και όχι οι άνδρες) τότε θα δείτε ποιος έχει την πραγματική ισχύ και δύναμη επιβολής γνώμης και θέσης.Η Σοφία Λώρεν τυγχάνει να είναι ένα επώνυμο παράδειγμα μιας μακράς σειράς ανώνυμων γυναικών που έχουν γεράσει με χάρη. Τουλάχιστον όση λογίζεται ότι αναγνωρίζεται και στους άρρενες ηλικιωμένους. Διότι δεν θεωρώ ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης λογιζόταν ερωτικός ενώ η Μαρίκα Μητσοτάκη όχι.Ο φεμινισμός θέτει ένα πολύ ολισθηρό σημείο για τον δημοκρατικό διάλογο. Είτε σε επίπεδο ανακάλυψης εχθρών είτε σε επίπεδο μισαλλοδοξίας (ακριβώς ό,τι έκανε η απελθούσα κυβέρνηση: όποιος δεν είναι μαζί μας είναι φασίστας). Ακριβώς διότι δεν ενδιαφέρεται για τη δημοκρατία. Δεν είναι στα πεδία ενδιαφέροντος του φεμινισμού η δια της πειθούς διαμόρφωση της κοινής γνώμης και η συνεπαγόμενη λήψη αποφάσεων.Οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται μέσα σε μια αιθαλομίχλη μισόλογων, συναισθημάτων και ανακριβειών.
