Μπορείτε εννοείται να κάνετε ότι θέλετε. Δεν μπορείτε, εννοώ δεν έχετε την ικανότητα-δυνατότητα-αρμοδιότητα, να θέσετε εσείς τους απόλυτους ορισμούς της ηθικής της εποχης: Ποιος είναι ο "φασίστας" ποιός ο "ρατσιστής" και ποιος ο δήθεν φορέας του μίσους. Εκείνος που σε λογοκρίνει εκείνος σε εξουσιάζει: το ιερατείο που αποφασίζει τί είναι αμαρτία και τί όχι, δεν φορά πια ράσα και το σύνθημα του δεν περιλαμβάνει το χουντικό τρίπτυχο: "εξοργίζεται" ξανά και ξανά στα σοσιαλ γυρεύοντας τον επόμενο εχθρό των δικαιωμάτων (πως λέμε εχθρό του λαού), τραβάει άκυρες μηνύσεις στον Ζουγανέλη για να φοβούνται τα πλήθη, και οσμιζεται παράβαση της "γραμμής" του δικαιωματισμού από χιλιόμετρα. Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος είναι από τους τελευταίους διανοούμενους που δεν μασάει τα λόγια του και δεν τρώει σανό. Εννοείται πως ουδείς πιστεύει πως το στραβό πάτημα του σχετίζεται με την μήνυση: κανένας "θιγόμενος" δεν τον έτρεξε στα δικαστήρια, άλλωστε. Απλώς ρε αδερφέ, δεν "κολλάει" στην εποχή... Υπάρχει κάτι ισχυρότερο και σοβαρότερο από τα χυτήρια: εκείνο που επιβάλλεται στον δημόσιο λόγο στο όνομα της προόδου.
