Η μάνα μου άχτι το έχει να της παινέψω μια φορά το φαγητό,να φάω με μεράκι και χαρά,να δείξω ενθουσιασμό βρε παιδάκι μου...ενώ είτε κοκκινιστό φτιάξει,είτε φακές το ίδιο μου κάνει!Η αλήθεια είναι ότι το φαγητό δεν με κέρδιζε με αυτόν τον τρόπο,ανέκαθεν...πάντα ζούσα για το επιδόρπιο!Άρα θα σου την έσπαγα ή θα το έσωζα στις καθυστερήσεις;;;;(Όταν τρώω το προφιτερόλ,γλυκαίνει το πρόσωπό μου...) :PΥΓ. Και μιας και ανέφερα την μανουλίτσα,τώρα τελευταία όλο μου πετάει ατάκες τύπου "Ε ρε survivor που σου χρειάζεται...να σε δω μετά πως θα χαμογελάς στα γεμιστά"!