ΜΕτά γιατί τους λέμε κωλόγερους. Ήμουν άρρωστος και γυρνούσα απο τη σχολή με το λεωφορείο αφού είχα πάρει άδεια. Ζαλιζόμουν και δεν υπήρχε θέση να καθίσω. Δεν τολμούσα να ζητήσω να σηκωθεί κάποιος καθώς καθόντουσαν όλοι οι ηλικιωμένοι και οι νέοι είμασταν όλοι όρθιοι. Σε κάποια φάση αφού ζαλιζόμουν πολύ ζήτησα απο κάποιον κύριο να καθίσω επειδή δεν αισθανόμουν καλά και άρχισε να μουρμουρίζει. Λοιπόν μετά απο λίγο, γίνομαι κάτασπρος, μουδιάζω και χάνω τις αισθήσεις μου πέφτοντας πάνω στους καθήμενους παππούδες. Τότε σηκώθηκε ένας άλλος που κατάλαβε ότι όντως δεν ήμουν καλά και με έβαλε να καθίσω. Δεν είχα πλήρως τις αισθήσεις μου και εκείνη τη στιγμή έκανα εμετό, άρχισαν να σηκώνονται απο εκεί γύρω και να γίνεται ένας ψιλοχαμός. Βέβαια έπρεπε να σιχαθούν τον εμετό για να σηκωθούν. Ένας φοιτητής τα πήρε στο κρανίο και τους έβρισε "δε βλέπετε ότι το παιδί δεν είναι καλά; σας ζητούσε να καθίσει και αδιαφορούσατε επειδή είναι νέος" και απαντούσαν οι παππούδες "και που να ξέραμε εμείς ότι δεν ήταν καλά" Να τους αρπάξεις και να τους αρχίσεις στις σφαλιάρες πραγματικά. ΘΥμάμαι κάτι φωνές μέσα στη λιποθυμία μου αλλά το παιδί μετά μου είπε πως συνέβησαν γιατί εγώ ήμουν στα χαμένα.Και να σας πω και κάτι; Παππούδες είστε, όλη μέρα κάθεστε σπίτι, δεν κάνετε τίποτα, δουλειές δεν έχετε, βόλτες μπιρίμπα και καφέδες είστε κλαι έχετε την απαίτηση να σας δίνουμε παντού τη σειρά, να σας δίνουμε τη θέση ακόμη και αν είμαστε ετοιμοθάνατοι. Εμείς όμως έχουμε φορτωμένο πρόγραμμα και δεν προλαβαίνουμε, οπότε εσέις παππούδες πρέπει να δίνετε τη σειρά σας. Επίσης εμείς απο την εξάντληση είναι πιο πιθανό να ζαλιστούμε και να λιποθυμίσουμε όπως έτυχε σε εμένα παρά εσέις που είστε όλη μέρα στη ξάπλα.