Πω πω ταυτίζομαι απίστευτα , παλιά συνήθιζα να σηκώνομαι χωρίς δεύτερη σκέψη πλέον σπάνια και μόνο εάν ζητηθεί από τον ίδιο ευγενικά αλλιώς μπορεί να ρίξω και κανά μπινελίκι δε φτάνει που με το που ανοίγουν οι πόρτες ορμάνε σαν γίδια να μπούνε λες και θα φύγει το λεωφορείο ή θα πεθάνουν πριν ανεβούν τι αγωνία και αυτή είναι και τα άλλα τα "νιάτα" που ενώ ξέρουν ότι θα κάνουν μισή ώρα να κατέβουν από το όχημα πάνε και χώνονται μπροστά μπροστά μην και κατέβει κανας άλλος πρώτα και τους πάρει το χαρτάκι στο ΙΚΑ ή στην τράπεζα έρε γλέντια και θέλουν και σεβασμό μετά