Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και το χρόνο σου... Δε φοβάμαι τη μοναξιά, ίσα - ίσα... Αγαπάω όμως πολύ τον άνθρωπό μου για να τον αφήσω...Δεν είμαι ερωτευμένη πια, και αυτό ίσως με στενοχωρεί λίγο - πάντα νόμιζα ότι θα είμαι αιώνια ερωτευμένη μαζί του...- αλλά η αγάπη μου γι' αυτόν είναι τόσο βαθιά που μου είναι υπερβολικά δύσκολο να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν... Το ότι σκέφτομαι και κάποιον άλλο, είναι κάτι που ήθελα να μοιραστώ, γιατί μου συμβαίνει και δεν μπορώ να το παραβλέψω ή να το αρνηθώ...απλά δεν μπορώ να το πω σε κάποιον δικό μου άνθρωπο...το παραδέχτηκα στον εαυτό μου τουλάχιστον και σε εσάς και αυτό ειναι μια αρχή... Κατά τ'άλλα δεν θεωρώ ότι θα έχει συνέχεια η συγκεκριμένη ιστορία.... Ήθελα απλά να τονίσω πως όσο και αν προσπαθούμε δεν μπορούμε πάντα να ελέγξουμε την καρδιά μας...αυτό! Καλό βράδυ και σε ευχαριστώ και πάλι για το σχόλιο σου :)