Σε καταλαβαίνω απόλυτα!!! Αν και λίγο μεγαλύτερος, βίωνα ακριβώς τα ίδια συναισθήματα και είχα απογοητευτεί πλήρως από τους γύρω μου σε σημείο να αμφιβάλλω για μένα. Διαβάζοντας την εξομολόγησή σου, ένιωσα την ανάγκη να μπώ στο φόρουμ (αν και δεν το κάνω συχνά) και να σου γράψω τον τρόπο με τον οποίο γαλήνεψα κάπως μέσα μου και αυτός είναι το ότι πλησίασα κάπως τον Χριστό! Δεν ξέρω τι σχέσεις έχεις με την εκκλησία και ούτε θέλω να σε κατευθύνω κάπου απλώς ψάξου λίγο και σε αυτόν τον χώρο... Και όταν λέω εκκλησία δεν εννοώ το παπαδαριό και όταν λέω ψάξου εννοώ αμερόληπτα. Απλώς ξέχνα τι έχεις ακούσει ή τι έχεις βιώσει στην εκκλησία και αφέσου σε αυτό το "καινούργιο".Προσωπικά, εκεί βρήκα ανθρώπους που μπορέσαν να με ακούσουν και να με καταλάβουν! Ίσως με βοήθησε κιόλας να μειώσω λίγο τον εγωϊσμό μου και να βλέπω τα πράγματα πιο καλοπροαίρετα. Πάντως ηρέμησε η σκέψη μου και προσπαθώ πια να βλέπω τα όμορφα πράγματα γύρω μου και να αγνοώ πλήρως την όντως σαπίλα, όπως την περιγράφεις.Εύχομαι πραγματικά να βρείς γαλήνη και να πάψεις να απογοητεύεσαι!!! Η ζωή είναι όμορφη όταν της δίνεις πολύ αγάπη! Να είσαι πάντα καλά και να σκέφτεσαι πως υπάρχουν πολλοί σαν εσένα και ένας Χριστός πάντα δίπλα σου! Καλή συνέχεια!