Εγώ πάλι,που διάβασα το κείμενο 2 φορές,είμαι και κάπως αισιόδοξη...Σίγουρα υπάρχει μια τρελή ανακατωσούρα στο μυαλό της εξομολογουμένης,αλλά ταυτόχρονα με τα προβλήματα που αναφέρει,προτείνει και κάποιες λύσεις-έστω και απλές...το γεγονός ότι κάθισε και τα έγραψε,μάλλον βοήθησε να βάλει κάποια πράγματα σε μια σειρά...κι αυτό την βοήθησε περισσότερο απ'ότι κι αν πούμε εμείς...και για να πω και κάτι επιπλέον,στη ζωή χρειάζεται συνεχής προσπάθεια...δεν βρίσκουμε κάποια στιγμή το τέλειο και μετά τέλος.Και η πραγματικότητα,όσο πεζή κι αν είναι μερικές φορές,είναι καλύτερη από τη φαντασία...συν ότι η φαντασία δεν γεμίζει το κρεβάτι μας τα βράδια... ;)Συνέχισε την προσπάθεια εξομολογούμενη και να χορεύεις σε κάθε ευκαιρία!