Για την Σαμάνθα Φοξ έμαθα για πρώτη φορά περί το 1989 όταν ήμουν μαθητής της Α' Γυμνασίου και ο καθηγητής μας, της μουσικής, ο κ. Φαίδρος Π. μας ζήτησε να διακοσμήσουμε τα εξώφυλλα των τετραδίων μας της Μουσικής με τους Μεγάλους Μουσουργούς (Μπετόβεν, Μότσαρτ, Στράους, Σοπέν, Μπαχ κλπ). Θα κάναμε και συγκριτική ψηφοφορία μέσα στην τάξη και θα ψηφίζαμε το καλύτερο εξώφυλλο τετραδίου, στο επόμενο μάθημα. Όλοι βέβαια, όταν σχολάσαμε τρέξαμε στο μικρό βιβλιοπωλείο απέναντι από το σχολείο, της Μάγδας και αγοράσαμε κόλλες πάνω στις οποίες ήταν αποτυπωμένες έγχρωμες μικρές μικρές οι προσωπογραφίες των μεγάλων μουσουργών για να τις κολλήσουμε στα τετράδια. Φαίνεται πως η Μάγδα προμηθευόταν τις εν λόγες κόλλες επειδή ήξερε τη συνήθεια/απαίτηση του κ. Φαίδρου κατά το ξεκίνημα της χρονιάς, από χρόνια διορισμένος στο σχολείο μας. Ο συμμαθητής μου ο Νίκος Π. διακόσμησε το εξώφυλλο του τετραδίου του με τη φωτογραφία της Σαμάνθας Φοξ. Από ότι μας είπε ήξερε για τη Σαμάνθα Φοξ από την αδερφή του τη Φιλιώ, μεγαλύτερη μας, η οποία ήταν θαυμάστριά της. Όταν είδε το τετράδιο του Νίκου ο κ. Φαίδρος σάστησε, κάκισε ως μη σωστή την πράξη του συμμαθητή μου χωρίς όμως να του θυμώσει ή να τον επιπλήξει, ότι Μουσουργούς είπαμε πως έπρεπε να βάλει και όχι τη Σαμάνθα Φοξ. Ως το καλύτερο τετράδιο, με καθοδηγούμενη από τον καθηγητή συγκριτική ψηφοφορία, βγήκε το τετράδιο μιας συμμαθήτριας μου (νομίζω η Ντία) που φαίνεται πως είχε αφιερώσει προσπάθεια, στοργή, κόπο και έμπνευση που αρμόζει σε κοπέλες για να διακοσμήσει το εξώφυλλο του τετραδίου της. Για να καταλάβετε πώς, κάποτε, κέντριζαν οι καθηγητές το ενδιαφέρον μας για τα μαθήματα και αλλοίμονο σε όποιον δεν είχε κίνητρα και βοήθεια από το σπίτι. Από εκείνη την τάξη τρεις τέσσερεις μόνο σπούδασαν. Έτσι έμαθα για τη Σαμάνθα Φοξ.
