Συμφωνώ με την τοποθέτηση της Λένας αλλά και με την σημερινή τοποθέτηση του κ. Βαρδουλάκη, "περί άλματος στο κενό" (http://www.lifo.gr/team/apopseis/58865). Έτσι, ακριβώς, νιώθω σαν πολίτης. Ότι οι συγκυβερνώντες με πετούν και με ρίχνουν στο κενό σε ένα αβέβαιο μέλλον, χωρίς δίχτυ προστασίας. Οι συναισθηματικοί και αλλοπρόσαλλοι χειρισμοί της συγκυβέρνησης βρήκαν απροετοίμαστο το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας και της οικονομίας. Σαλταδόρικη λογική και ρεβανσιστική διάθεση "αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων" με καταστροφικά μέχρι στιγμής αποτελέσματα πολιτικής, οικονομικής και διπλωματικής απομόνωσης. Στην πολιτική,όμως, πρέπει να ξέρεις πότε να λειτουργείς ως λιοντάρι και πότε ως αλεπού και να μην παίζεις chicken games, αν δεν έχεις τα φόντα και τα προσόντα. Και οπωσδήποτε να μην προσβάλλεις τη νοημοσύνη του εκλογικού σώματος θεωρώντας το λαό ως ένα κοπάδι πρόβατα που τρώει σανό.Διάβασα χθες την επιχειρηματολογία του κ.Βαρουφάκη για το "όχι" και πάλι δεν έλαβα απάντηση στις απορίες μου. Πολύ σωστή κίνηση η άσκηση πίεσης στους δανειστές για αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά όχι έτσι, υπό αυτές τις συνθήκες. Μετά το όχι, τί; Μέσα σε πέντε μέρες καλούμαστε ως λαός να αποφασίσουμε για τους λάθος χειρισμούς μιας ολόκληρης πενταετίας και να απαντήσουμε σε συνθήκες αφόρητης πίεσης για το μέλλον μας. Με ποια νηφαλιότητα, με ποια ψυχραιμία; Με ποια καλοπιστία, όταν από τη μια ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης έβρισκε αρχικά ότι "το 70 % των μέτρων κινούνταν προς τη σωστή κατεύθυνση" αλλά από την άλλη, όλα πια καταδεικνύουν ότι η κυβέρνηση επί πέντε μήνες μεθόδευε στην ουσία τη ρήξη με τους δανειστές και το αδιέξοδο; «Με την Ελλάδα είχαμε φτάσει πολύ κοντά σε συμφωνία και μας χώριζαν μόλις 60 εκατ. ευρώ» φέρεται να δήλωσε χθες ο Ζαν Κλόντ Γιουνκέρ σε μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Γιατί δεν ετέθη η πρόταση της συγκυβέρνησης στο δημοψήφισμα, αντί της πρότασης των δανειστών; Δεν θα ήταν πιο λογικό, πιο ξεκάθαρο; Συν το ότι δεν θα εκλαμβανόταν ως απομονωτική κίνηση από τους εταίρους μας, αλλά ως πραγματική άσκηση δημοκρατίας.Γιατί δεν έγινε νωρίτερα το δημοψήφισμα, όπως πολύ σωστά σχολίασε ο κ. Μητρόπουλος; Κατά τη γνώμη μου, η άκρως επικίνδυνη και διχαστική προκήρυξη δημοψηφίσματος στο παρά πέντε της λήξης του προγράμματος με παρελκυστικό ερώτημα δημοσιονομικής φύσεως (προσωπική μου γνώμη, αντίκειται στο άρθρο 44 παρ.2 του Συντάγματος), καταδεικνύει μόνο ένα πράμα: Η κυβέρνηση ξεγύμνωσε εν μια νυκτί στο λαό την απελπισία της και περιμένει από εμάς ένα φύλλο συκής για να επαναδιαπραγματευτεί με τους εταίρους. Καμμένο χαρτί λοιπόν το "όχι" και η μπάνκα άδεια. Πώς να μπλοφάρεις έτσι; Η λογική των παιγνίων του Γιάνη είναι ελκυστική στη θεωρία αλλά οδηγεί σε ξεβράκωμα στην πράξη. Όλα στο πόδι, όλα εν πανικώ, όλα εν θυμικώ. Εμείς είμαστε "οι καλοί"και οι άλλοι"οι κακοί". Στην ψυχιατρική αυτό ορίζεται ως "σύνδρομο καταδίωξης παραληρηματικής φύσεως", αν δεν κάνω λάθος. Ο τρόπος διατύπωσης του ερωτήματος, ο χρόνος περισυλλογής του Έλληνα πολίτη (μία εβδομάδα, είμαστε σοβαροί;) και οι πιεστικές συνθήκες ("απάντησε γρήγορα γιατί με πιέζουν οι κακοί δανειστές") καταδεικνύουν μια καθαρή πρόθεση χειραγώγησης της ψήφου σε μία παρωδία της δημοκρατίας. Οι συνθήκες και οι περιστάσεις απαιτούν ρεαλισμό, ωριμότητα και αποφασιστικότητα. Αν δεν μπορούν να μιλήσουν οι κυβερνώντες έτσι, ας μιλήσουμε εμείς την Κυριακή με διαύγεια, σύνεση και ψυχραιμία.
