Eίναι τελείως αστείο και γραφικό να νομίζουμε ότι όλα κινούνται γύρω από το δίλημμα συμφωνία ή μη, δημοσιονομικά ελλείματα, μεταρρυθμίσεις κλπ. Η Ελλάδα ανέκαθεν ήταν 5 λεπτά στην ατζέντα των υπερδυνάμεων και η όποια σημασία της έγκειτο πάντοτε στην στρατηγικότητα της γεωπολιτικής της σημασίας. Ο υποσκελισμός της τελευταίας κατά την ανάδειξη της Τουρκίας καθυστέρησε τα πράγματα στην δεκαετία 1990-2000, αλλά η επικείμενη σύναψη συμφωνίας του αγωγού αερίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη με την ανάδυση μιας δυναμικότερης Ρωσίας (έστω προς το λιγότερο ελεύθερο) επί Πούτιν ανησύχησε τις υπερδυνάμεις για τις λεπτές ισορροπίες στην περιοχή οι οποίες προφανώς πήραν το παιχνίδι στα χέρια τους την τελευταία δεκαετία. Για χώρα μέρος του ΝΑΤΟ που βαυκαλίζεται ότι θα μπορούσε να αποτανθεί στο Ιράν ή στην Ρωίσα (ή στην Κίνα) οι επιλογές ήταν πάρα πολύ σαφείς. Θα έπρεπε με έναν διακριτικό τρόπο να διαχωριστεί η θέση μας, να καταπέσουν οι συμφωνίες με την Ρωσία ώστε να μην μπορεί να κλείσει η κάνουλα προς την Δύση. Κατι τέτοιο θα ήταν και απαράδεκτο από χωρες σα την Γερμανία ή την Φιλανδία, όσο και επονείδιστο για υπερδυνάμεις όπως οι ΗΠΑ. Τα ζητήματα είναι πάντα στρατηγικής επί του πλανήτη και δεν λύνονται στα αμφιθέατρα οικονομολογίας αλλά στην σκακιέρα της διεθνούς πολιτικής. Είναι κολοσσιαία άγνοια να πιστέουμε έστω και μια στιγμή το αντίθετο. Άλλωστε το πόρισμα Φούκα για το σχέδιο Πυθία και τα τεταμένα παρασκήνια επί πρωθυπουργίας Κ.Καραμανλή, όπως εσείς τα δημοσιεύετε, είναι αποκαλυπτικά. http://www.lifo.gr/now/politics/69413Καθόλου σύμπτωση λοιπόν ότι πολλοί από εμάς εδώ και αρκετούς μηνες, αν όχι λίγα χρόνια, βλέπουμε μια μεθοδευμένη καμπάνια για να εισέρθουμε στην δραχμη, κίνηση που φυσικά ουδόλως ενδιαφέρει αν θα επανκινήσει ή όχι την οικονομία μας, ή αν θα ευχαριστήσει ή όχι την Ευρώπη, ή ακόμα κι αν θα μας κρατήσει στην αξιοπρέπεια, αλλά που πρωτίστως εξυπηρετεί συμφέροντα άλλων υπερδυνάμεων και οικονομικά συμφέροντα προμηθευτών (αργύρου εν προκειμένω;). Σε κάθε καλή συμφωνία κάποιος παίρνει μίζα. Και δεν χρειάζεται φυσικά να κουνήσουμε το δάχτυλο για το ποιός μεσολάβησε εξ αρχής για να μπει ο μύλος σε κίνηση. Όποιος έχει μάτια βλέπει.