Αγαπητή 7, συμφωνώ μαζί σου ότι η αδελφή σου είναι πράγματι πολύ μικρή για να κάνει παιδί και «να τα πετάξει όλα». Και δεν συμφωνώ με τη μητέρα σου που τη θεωρεί ηρωίδα. Δεν μου αρέσει αυτή η εξιδανίκευση της μητρότητας, που εκτός των άλλων περιορίζει τη γυναίκα στο τι πρέπει να διεκδικήσει και να ζήσει στη ζωή της. Η αδερφή σου, όμως, φαίνεται ότι έχει πάρει την απόφασή της και μάλιστα μετά από σκέψη. Αν, λοιπόν, νοιάζεσαι γι’ αυτήν, θα μπορούσες να συζητήσεις μαζί της ήρεμα και να τη ρωτήσεις πώς οδηγήθηκε να πάρει αυτήν την απόφαση. Μπορεί πράγματι να το θέλει το παιδάκι και να μπορεί να τα καταφέρει μόνη της. Σ’ αυτήν την περίπτωση οφείλετε να τη βοηθήσετε όσο μπορείτε – γιατί έτσι φαίνεται «η αγάπη της οικογένειας που υποτίθεται ότι έχουμε όλοι μας», όπως αναρωτιέσαι – ώστε να μην χρειαστεί «να τα πετάξει όλα» τόσο νέα. Άκου κι αυτό που έγραψαν άλλοι σχολιαστές: το να είσαι θεία/θείος είναι υπέροχο και εκεί καταλαβαίνεις πραγματικά τι θα πει οικογενειακή αγάπη. Ακόμα κι αν δεν τα πηγαίνεις πολύ καλά με την αδερφή σου.Τώρα, αν η αδερφή σου έχει κάνει λάθος επιλογή συντρόφου, ε δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Αργά ή γρήγορα θα το καταλάβει και θα υποστεί τις συνέπειες. Έτσι είναι η ζωή και είναι η δική της, οπότε ηρέμησε.Τέλος, αν αυτό που σ’ ενοχλεί είναι το ότι η αδερφή σου θα τραβήξει το ενδιαφέρον των γονιών σου ή ότι θα της δίνουν μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια, αν δηλαδή η απογοήτευση είναι από ζήλεια, θα σου έλεγα να ζήσεις κι εσύ τη δική σου ζωή όπως ακριβώς σου αρέσει εσένα κι όχι συγκρίνοντας με το πώς ζουν οι άλλοι. Και οι γονείς σας θα πρέπει να σας στηρίξουν όλους σας, ό,τι επιλογές κι αν κάνετε.