#4 Νομίζω στην Ελλάδα δεν έχεις την επιλογή ως άντρας να αλλάξεις το επώνυμό σου, όντως, αλλά εδώ στο UK την έχεις. Δεν τίθεται θέμα, άλλο αν ένα ελάχιστο ποσοστό το κάνει. Κι εδώ έχει περάσει η αντίληψη, όπως και στο 'Murica φαντάζομαι, ότι "είμαστε όλοι μια οικογένεια θέλουμε να έχουμε κοινό επώνυμο και να είμαστε ένα", εξού και η αλλαγή. Τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι δεν ήθελα και δε θέλω να αλλάξω το επώνυμό μου για κανένα λόγο και ο πρώην μου (Άγγλος) προθυμοποιήθηκε να πάρει αυτός το δικό μου για να μη χαλάσει η ομοιομορφία της οικογένειας.Τώρα η Αμάλ η Κλούνει πέραν της δικαιολογίας ότι ακολουθεί το πρότυπο με το οποίο μεγάλωσε (και το Λιβανέζικο και το Βρετανικό) γίνεται όντως πιο αναγνωρίσιμη και, είτε το θέλουμε είτε όχι, πιο αποδεκτή στο δυτικό κόσμο της Αμερικής, και ανοίγει η αγορά της, γιατί τώρα δεν είναι μόνο η "Αμάλ Αλαμουντίν, δικηγόρος και γαμώ", είναι η "Αμάλ Κλούνει, δικηγόρος και γαμώ και γυναίκα του Κλούνει". Και μην ξεχνάς ότι στα μάτια του κόσμου ο Κλούνει ήταν ορκισμένος εργένης, οπότε υποσυνείδητα είναι και η γυναίκα που το άλλαξε τα μυαλά και τον "συνέτισε". Ψυχολογία ΤΠ γενικά, αλλά δυστυχώς ισχύει. Και δυστυχώς θα περάσουν χρόνια προτού εδώ και στην Αμερική, αν ποτέ γίνει, δεν αλλάζουν οι γυναίκες το επίθετο από άποψη. Και επίσης θα περάσουν χρόνια αν ποτέ στην Ελλάδα αποφασίσει ο άντρας (ξέρουμε ποιόν άντρα λέω) να πάρει το επίθετο της γυναίκας του.Προσωπικά πάντως το επιθετάκι μου δεν το αλλάζω για κανέναν, με αυτό γεννήθηκα, με αυτό θα πεθάνω.