Ζούμε σε παράδοξες εποχές. Ο Άνθιμος έκανε χθες την πιο μετριοπαθή τοποθέτησή του για το θέμα της ομοφυλοφιλίας και παρ' όλα αυτά κάποιοι ευαίσθητοι επιμένουν να μιλούν για ρατσισμό. Η αποσπασματική μεταφορά της δήλωσής του προφανώς γίνεται για λόγους σκοπιμότητας. Μάς έχετε συνηθίσει, κ. Δημοκίδη.Μα τι άλλο παρά μίσος μπορεί να τον υποκινεί να δηλώσει στη συνέχεια της συνέντευξής του "τους ομοφυλόφιλους δεν θα τους κρίνω. Θα πω τη γνώμη μου και την ευχή μου και ας κάνουν ό,τι θέλουν"; Και παρακάτω "και δικαίωμα έχουν να ζήσουν και να κάνουν ό,τι θέλουν"; Φοβερό δείγμα μίσαλλοδοξίας! Καταλήγω να πιστεύω ότι αυτός που τελικά είναι μισαλλόδοξος δεν είναι ο Άνθιμος αλλά αυτοί οι γραφικοί που ζητούν να αλλάξει η διδασκαλία όλων των θρησκειών για να μην ενοχλούνται οι ομοφυλόφιλοι.Στην τελική, η απάντηση στο bullying δεν είναι ένας απλός σεβασμός της διαφορετικότητας, που είναι καλός μεν αλλά ανεπαρκής, καθώς φαίνεται να οδηγεί τους ανθρώπους όλο και περισσότερο να περιχαρακώνονται στον εαυτό τους. Η απάντηση στο bullying είναι να μάθεις στον άνθρωπο πώς και γιατί να αγαπά. Όχι απλά να ανέχεται. Να αγαπά. Και αυτό καμιά φιλελεύθερη ιδεολογία του ατομικισμού δεν πέτυχε ποτέ να το κάνει. Η αγάπη, που είναι ταυτόχρονα άρνηση και πραγμάτωση του εαυτού μας, έχει μόνο θεϊκή προέλευση. Μακάρι να είχε προλάβει να το ακούσει αυτό ο Βαγγελάκης. Οι δε λοιποί περί άλλα τυρβάζουν.