Οσο παει και πιο αντιπαθητικος μου γινεται αυτος ο τυπος...Χωρις να υποτιμω στο ελαχιστο το περιστατικο που περιγραφει, δε μπορω να ξεφυγω απο μια συγκεκριμενη αισθηση που μου δινει η περιγραφη: την αισθηση του "τραβηγμενου απο τα μαλλια" και της υπερβολης. Αλλα κυριως την αισθηση που μου δινουν ολοι οι radical chic αυτου του ειδους: οτι τεινουν να αυτο-προβαλλονται στα social media για πολυ συγκεκριμενα θεματα (μεταναστες/gay και προτου πεσετε να με φατε καποιοι, εννοειται πως ειναι εξαιρετικα σημαντικα, αλλα δεν ειναι δυστυχως τα μονα φλεγοντα!!) που θα τους ανεβασουν στο βαθρο ως "σουπερ κοινωνικα ευαισθητους", την ιδια στιγμη που η σιωπη τους κανει κροτο οταν η κουβεντα παει στον εξευτελισμο π.χ. του εργαζομενου η' στο ξεπουλημα της χωρας σε πολυεθνικες. Εκει κανει "τζιζ" κι ασε, γιατι μπορει να κανεις κι εχθρους στο ινσταγκραμ αν παρεις θεση..