Ό,τι και να πει κανείς για τους νέους υπουργούς και το παρελθόν τους, είναι (με εξαίρεση τον ψε-Κα-σ-μμένο) μια ευχάριστη αλλαγή από τύπους σε στυλ Ντινόπουλου, Παναγιωτόπουλου, Λοβέρδου, Πρωτόπαπα, Πεταλωτή, Μαντέλη, Γερουλάνου (για να μη ξεχνάμε και τους προηγούμενους), του Άδωνι, του τσεκουροφόρου Μαυρουδή (κάτι θα μυρίστηκε ο νονός του), Καλαφάτη, Γκιουλέκα, Σπηλιωτόπουλου ... και ΄τόσων άλλων, ών ούκ έστι αριθμός. Τον θυμάστε τον Τατούλη; τον Τσιτουρίδη; τον Ψωμιάδη; τον Αλογοσκούφη μήπως ; και τόσους άλλους που τόσο η φάτσα τους, αλλά κυρίως ο λόγος τους και η παντελής έλλειψη έργου, μου προκαλούσαν αναγούλα εδώ και δεκαετίες και δεν άφηναν την παραμικρή ελπίδα για την πρόοδο αυτής της υπέροχης χώρας. Δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τα νέα πρόσωπα στα υπουργεία, με το νέο ύφος και κυρίως το νέο ήθος που φαίνεται να έχουν σχεδόν όλοι τους, με κάνουν να ελπίζω. Γιατί αν αποδειχθούν κι αυτοί ότι είναι Αδωνοντινοπουλλαλιωτοπάγκαλοι, πρέπει, αλίμονο, να αποχαιρετίσουμε την Αλεξάνδρεια (διάβαζε Ελλάδα) που θα τη χάσουμε για τα καλά.
