Στη Γαλλία και την Ιταλία τα αντίστοιχα αριστερά κόμματα δεν ήλεγχαν ολόκληρες ορεινές περιοχές (Κυβέρνηση του Βουνού), ούτε είχαν υπό τις διαταγές τους οργανωμένους στρατούς που υπερτερούσαν αρχικά τουλάχιστον έναντι του τακτικού στρατού της χώρας (με τη συμμαχική βοήθεια αντιστράφηκαν οι ρόλοι), ούτε έστρεψαν τα όπλα τους ενάντια στις άλλες αντιστασιακές ομάδες λόγω ιδεολογικών διαφορών πολύ πριν τελειώσει η κατοχή και ούτε φυσικά πήγαν ποτέ κόντρα στα εδαφικά συμφέροντα της χώρας τους για χάρη του Τίτο και του Χότζα.
Σχολιάζει ο/η