Για την #4: Διαβάζοντας αυτά συγκεκριμένα: "Εδω και 1,5 εβδομάδα που ξεκίνησαν όλα αυτά, δεν με αγγίζει, καλά-καλά δεν με κοιτάει, δεν μου μιλάει. Το μόνο που μου λέει είναι ότι μου καταστρέφει την ζωή, πως δεν με θέλει για νοσοκόμα του, πως το πάλεψε αλλά τελικά δεν μας βγαίνει. ...... Λέει πως δεν βγαίνει κάτι. Και παλαιότερα έχει συμβεί το ίδιο σε πιο ήπιες μορφές, αλλά συνεχίζουμε να είμαστε μαζί, να μένουμε μαζί. Δεν σηκώνεται να φύγει, δεν θέλει να τον διώξω."Πιστεύω ότι ο τύπος είχε ήδη εξαρχής τις αμφιβολίες του για το πόσο μακριά θα μπορούσε να φτάσει η σχέση σας, υπολογίζοντας βεβαίως και το ενδεχόμενο να ξεκινήσουν τα προβλήματα υγείας. Την νοσοκόμα κάποια θα την κάνει, είτε είσαι εσύ είτε η (πρώην;) σύζυγος. Τα λόγια του μου φέρνουν σε συναισθηματικό εκβιασμό, αφού έχει καταφέρει να σε κάνει να νιώσεις τόσο «ξεχωριστή», σου ζητάει να του αποδείξεις ότι δεν θα τον εγκαταλείψεις τώρα στα δύσκολα. Κοινώς, κλαψουρίζει, κατά την γνώμη μου και επικαλείται τα φιλεύσπλαχνα αισθήματά σου για έναν άνδρα που είναι στην δύση της ζωής του και έχει ανάγκη από στοργή και προδέρμ (αφού, βεβαίως, σε έκανε να νιώσεις τόσο ξεχωριστή...).Και συνεχίζοντας: «Εγώ γιατί το θέλω τόσο πολύ; Γιατί θέλω να πάω ενάντια σε όλα αυτά, για να μπορέσω μόνο και μόνο να είμαι μαζί του; Αντιλαμβάνομαι πώς μπορεί να είναι οι καταστάσεις σε 10 χρόνια από τώρα... Από την πρώτη στιγμή τα σκεφτόμουν όλα. Εγώ του είπα ότι θα το παλέψω μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Δεν βρίσκεις εύκολα τέτοιους ανθρώπους... Δεν πετάς εύκολα όλα όσα έχουν συμβεί... Όταν σκεφτώ το ενδεχόμενο να χωρίσουμε, απελπίζομαι. Σκέφτομαι μόνο αρνητικά. Κάθε τι γύρω μου, μου θυμίζει εκείνον ή κάτι που περάσαμε μαζί.»Εδώ μου φαίνεται ότι έχει πετύχει ο συναισθηματικός εκβιασμός. Σε έχει κάνει να τον βλέπεις σαν τρόπαιο. Σας έχει βάλει, εσένα και την σύζυγο, σε έναν διαγωνισμό για το ποια θα τον κερδίσει τελικά για να τον φροντίζει και θέλεις οπωσδήποτε να κερδίσεις τον διαγωνισμό, αλλά το πραγματικό έπαθλο ποιο είναι; *****Δεν κατακρίνω τις σχέσεις με διαφορά ηλικίας με μόνο κριτήριο την ηλικία, το πρόβλημα όμως υφίσταται γιατί εκτός από τα βιώματα που δεν είναι κοινά, ο μεγαλύτερος (συνήθως ο άνδρας) έχει ήδη δημιουργήσει μια οικογένεια η οποία, καλώς ή κακώς, τον παρακολουθεί στενά και μετά τον χωρισμό. Ούτε πιστεύω ότι η «μικρή» φταίει για την «διάλυση» της οικογένειας – η οικογένεια είναι κατ’ ουσίαν ήδη διαλυμένη από την στιγμή που επιτρέπει στον έναν από τους δύο να κάνει άλλη σχέση. Αλλά εσύ, σαν νέα γυναίκα, οφείλεις στον εαυτό σου να σκεφτείς τι είναι το καλύτερο ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
