Θεωρώ απολύτως εύστοχες τις παρατηρήσεις του κ. Χωμενίδη στο σύνολό τους και το άρθρο εξαιρετικώς ενδιαφέρον. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο κ. Τσίπρας καλπάζει προς την εξουσία για έναν απλό λόγο: διότι υπόσχεται μία ''συντήρηση'' του προ του Μνημονίου μοντέλου. Και ο κ. Σαμαράς απέρχεται της εξουσίας γιατί παλινδρομούσε ανεπιτυχώς ανάμεσα σε ''μεταρρυθμίσεις'' και διατήρηση ακριβώς του μοντέλου προ του Μνημονίου, λόγω της κομματικής πελατείας την οποία δεν ήθελε να δυσαρεστήσει. Αν ο κ. Σαμαράς δεν είχε υπολογίσει την κομματική πελατεία και προχωρούσε όντως σε μεταρρυθμίσεις (πλέον ορισμένων λογιστικών τεχνασμάτων) θα είχε πολλαπλάσια πολιτικά οφέλη.Και κάτι ακόμη τελευταίο προς επίρρωση της συντήρησης του μοντέλου προ του Μνημονίου: άκουγα τον κ. Μητρόπουλο κάποια στιγμή (τον εργατολόγο του ΣΥΡΙΖΑ) να είναι λάβρος κατά του Υπουργείου Δικαιοσύνης εναντίον της τροποποίησης του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας για την κατάργηση του ακροατηρίου στις πολιτικές δίκες, διότι αυτό θα ''αποστερούσε εισόδημα από τους δικηγόρους και θα οδηγούσε στην προλεταριοποίησή τους''. Το αν αυτό το μέτρο θα ήταν χρήσιμο προς το σκοπό της ταχύτερης απονομής της δικαιοσύνης και θα συνιστούσε μία πραγματική ουσιαστική μεταρρύθμιση ουδόλως τον απασχόλησε, μόνο η διατήρηση των κεκτημένων του επαγγελματικού του κλάδου (εις βάρος φυσικά των λοιπών κοινωνικών ομάδων). Και όσοι δικηγόροι σπεύσουν να ''υπερασπισθούν'' την αναγκαιότητα του ακροατηρίου, φρονώ ότι και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι σε μεγάλο ποσοστό των πολιτικών υποθέσεων είναι παντελώς ανύπαρκτη...