Καταρχάς,συμφωνώ στο κομμάτι όπου αναφέρεις την διατλαντική συμφωνία.Επίσης,συμφωνώ στο κομμάτι όπου αναφέρεις πως πολλές φορές χάνουμε την μπάλα με την προβολή διαφόρων «άσχετων»(αυτό είναι υποκειμενικό-εγώ π.χ. δεν θεωρώ άσχετη την απεργία πείνας του Ρωμανού,γιατί απλούστατα θεωρώ πως συνδέεται με την γενικότερη κατάντια του συστήματος και αυτό καταδεικνύει σαν κίνηση).Νομίζω αυτό προσπαθεί να περάσει το άρθρο.Διαφωνώ όμως κάθετα με το «να καλυτερεύσουμε το σύστημα».Ένα σύστημα κοντά 200 χρόνων με στοιχεία υπαρκτά από όλα τα προηγούμενα συστήματα μαζί,υπό διαφορετική μορφή,δεν επιδέχεται βελτίωσης.Είναι(να κάνω έναν παραλληλισμό)σαν να ξεκόβεις με έναν άνθρωπο στην ζωή σου,αλλά να αφήνεις ανοιχτές παρτίδες μαζί του.Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα βρίσκει πάντα τρόπο να ξαναχώνεται στην ζωή σου μέσα ακόμα και από την πιο μικρή χαραμάδα.Ιστορικά και κοινωνικά,τα πισωγυρίσματα δεν είναι καθόλου-μα καθόλου-λίγα.