Ο χλευασμός στην διαφορετική άποψη του άλλου συμβαίνει απ' όλες τις πλευρές, όπως φαίνεται. Πρέπει να χλευάσουμε κάποιον για να πείσουμε κάποιον άλλον ή και τον εαυτό μας. Γιατί να μην αμφισβητίσω την διεφθαρμένη πλευρά της επιστήμης; Όπως ακριβώς θα αμφισβητίσω τους τσαρλατάνους κομπογιανήτες; Γιατί να το παίζουν όλοι επαναστάτες στις αρχές κι εξουσίες και δέχονται αμάσητη την αυθεντία της επιστήμης ή των συνομωσιολογικών θεωριών; Εμένα μου φαίνονται τα ίδια. Ξέρω, ο πολιτισμός μας σας σπρώχνει να με κράξετε, να με ταπεινώσετε μήπως και μπω κι εγώ στον σωστό δρόμο (του αυστηρού και μόνο ορθολογισμού ή της ελεύθερης διαισθητικής-θεωρητικής προσέγγισης). Πρέπει σύντομα να αποφασίσω ποια πλευρά θα διαλέξω, αν και βλέπω ότι όλοι έχουν δίκιο και άδικο. Τα εμβόλια σώζουν και σκοτώνουν. Αποδεδειγμένα επιστημονικώς. Οι αεροψεκασμοί έχει σημασία αν υπάρχουν; Ή έχει σημασία ότι τα απλά - αν θέλετε - καυσαέρια των αεροπλάνων δημιουργούν αυτά τα απαίσια νέφη που κρύβουν τον ήλιο και μολύνουν την ατμόσφαιρα; (έχω να δω ρεύμα στα φωτοβολταικά μου κάτι βδομάδες). Είναι ένα πραγματικό γεγονός. Ή πρέπει να καταπιώ τις μελέτες των "αμερόληπτων" επιστημόνων για τις επιπτώσεις των κινητών και των wifi; Θα προτιμήσω το πείραμα των μαθητών της Δανίας που απέδειξαν ότι οι σπόροι δεν αναπτύσσονται δίπλα σε ρούτερ. Και ο καρκίνος; Λένε οι μεγαλύτεροι επιστήμονες του κόσμου σε έναν ασθενή ότι θα πεθάνει σε 1-2 μήνες από καρκίνο αλλά εκείνος - όντας τρελός - τους γράφει και πάει στο χωριό του να πεθάνει και δεν πεθαίνει κι ακόμα ζει και καρκίνο δεν έχει πια. (εκατοντάδες παρόμοια περιστατικά). Χωρίς φραπελιές και μπλε σκορπιούς. Γιατί να πρέπει να αποδεχθώ την συμπτωματική θεραπεία της σύγχρονης επιστήμης (με τα δις των μαφιόζων που τους χρηματοδοτούν) και να μην ερευνήσω την ριζική αιτία ενός προβλήματος; Έλεγα σε κάποια φίλη μου ότι διάβασα σε ένα βιβλίο, πως κάποιοι ιθαγενείς της Αυστραλίας έτρωγαν αποξηραμένα περιτώματα από κογιότ (τα έκαναν πούδρα και τα τοποθετούσαν μέσα σε κηρήθρα για να τα καταπιούν) και δεν είχαν ποτέ εντερικές διαταραχές. Η φίλη μου ξεράθηκε στα γέλια, χτυπιόταν λέμε! Και πριν μήνες διάβασα για μία νέα μέθοδο θεραπείας των ακραίων εντερικών διαταραχών που ανακάλυψε γνωστό ευρωπαικό πανεπιστήμιο. Ποια ήταν αυτή; Αρχικά δοκίμασαν να κάνουν στους ασθενείς, κλύσμα από κόπρανα συγγενών των ασθενών. Έπειτα, για να γίνει πιο εύκολη η εφαρμογή της "νέας" θεραπείας, δοκιμασαν και πέτυχαν να απομονώσουν τα ωφέλιμα βακτηρίδια των κοπράνων κι έτσι έφτιαξαν χάπια-κάψουλες τα οποία λάμβανε ο ασθενής με φοβερά αποτελέσματα. Όταν το ανέφερα στην φίλη μου της κόπηκε το γέλιο. Διότι αυτό συνέβαινε χιλιάδες χρόνια πριν, δεν ήταν νέα ανακάλυψη. Γιατί να μου απαγορεύεται να σκεφτώ ως εξής: "έμπολα και aids" ξεκινούν και θερίζουν τους μαύρους της πλούσιας σε πρώτες ύλες αλλά χιλιοβιασμένης από δυτικούς εποίκους, Αφρικής; Μπορεί να μην είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι πιο τρελό από το πείραμα των δύο σχισμών που τάραξε την συντηρητική-νευτώνεια επιστημονική κοινότητα. Ούτε πιο τρελό από τα αποδεδειγμένα πειράματα σε μαύρους φυλακισμένους εν κιρώ ειρήνης, στην Αμερική και σε άλλες "πολιτισμένες" και ισχυρές χώρες. Ούτε πιο τρελό από την λεκτική και ψυχολογική προπαγάνδα της κάθε αρχής και εξουσίας. Όμως πρέπει να χλευάσουμε και να υποστηρίξουμε μέχρι θανάτου εκείνο που, είτε θέλουμε να πιστέψουμε, είτε το καταπίνουμε αμάσητο επειδή το είπε ο τάδε επίσημος φορέας ή πρόσωπο. Ρώτησαν κάποτε έναν γάιδαρο τι προτιμά, την ανηφόρα ή την κατηφόρα; Κι εκείνος απάντησε: "Γιατί βρε παιδιά; ίσιος δρόμος δεν υπάρχει;"
