Φίλε Βασίλη πολύ ωραία ιστορία. Θυμάμαι κι εγώ στο κέντρο ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισα ήταν ένας Αλέξανδρος. Τα λέγαμε καλά, ήπιαμε και μια μπύρα οταν απολυθήκαμε, τώρα πια καμιά ζωή στέλνουμε ο ένας στο κάντι κράς κι αυτή με το ζόρι.