Μια μικρή διόρθωση: Το Lux Aeterna του Ligeti, δεν είναι ηλεκτρονική μουσική. Είναι γραμμένο για χορωδία a capela, δηλαδή χωρίς συνοδεία οργάνων. Κατά τόπους δίνει την εντύπωση ηλεκτρονικής μουσικής γιατί ο Ligeti χρησιμοποίησε την τεχνική των tone clusters που είχε εισαγάγει: Ο κάθε τραγουδιστής τραγουδά με μια πολύ μικρή διαφορά τονικού ύψους από τον άλλο. Σαν αποτέλεσμα, δεν ακούγονται νότες, αλλά ένας ηχητικός όγκος που εμένα μου θυμίζει τα σμήνη πουλιών όταν πετούν κατά πολλές δεκάδες και σχηματίζουν μεταβαλλόμενα νέφη στον ουρανό.Στην ταινία ακούγονται άλλα δύο έργα του Ligeti, ίδιας τεχνοτροπίας: Οι Ατμόσφαιρες για μεγάλη ορχήστρα, και ένα απόσπασμα από το Requiem (νομίζω το Dies Irae), για μεγάλη ορχήστρα, δύο χορωδίες και σολίστ. Και τα 3 είναι αριστουργήματα, αλλά το Requiem είναι συγκλονιστικό.Ακόμα θυμάμαι τις αντιδράσεις των θεατών της εποχής, συνήθως πολύ αρνητικές. "Τι πατάτα είναι αυτή" κλπ. Μια γνωστή μου, τότε φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη, μου είπε πως οι φοιτητές σφύριζαν και κορόϊδευαν σε όλη την ταινία. Εγώ την είχα δει στο Σινεράμα της Πατησίων, που την έπαιζε στην αρχή κατ' αποκλειστικότητα. Εξαιρετικά μηχανήματα, κολοσιαία ημικυκλική οθόνη. Κάποιοι από το κοινό αντιδρούσαν αρνητικά, αλλά μόνο στο διάλειμμα. Εγώ και κάποιοι άλλοι, ζούσαμε κάτι ανεπανάληπτο.