Ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο. Θυμάμαι ήμουν στο σπίτι της γιαγιάς μου και έτρωγα παγωτό όταν ανοίξαμε την τηλεόραση και είδαμε τι γινόταν. Η θεια μου δούλευε στους δίδυμους πύργους και πριν 4 μέρες είχε γυρίσει πίσω στην Νεα Υόρκη από τις διακοπές της εδώ. Βλέπαμε όλα αυτά τα πλάνα και είχαμε πεθάνει από την αγωνία μας. Προσπαθούσαμε όλη η οικογένεια να την πάρουμε τηλέφωνο αλλά δεν γινόταν γιατι όλα τα δίκτυα προς Αμερική ήταν μπλοκαρισμένα. Αυτό ήταν το χειρότερο από όλα. Η αναμονή σε συνδυασμό με την απραξία λόγω της απόστασης. Αργά το βράδυ καταφέραμε να μιλήσουμε μαζί της και να μάθουμε πως είχε ακόμα κάποιες μέρες άδεια και πως θα πήγαινε στη δουλειά της την άλλη μέρα!