Θα μείνω στο οτι συγκρίνετε την λοβοτομή (για θεραπεια σχιζοφρένειας) του τότε με την προληπτική μαστεκτομή του σήμερα. Η προληπτική μαστεκτομή, αν και ιδιαιτέρως επίπονη τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, με βρίσκει σύμφωνη.Απο την άλλη έχετε δίκιο: οι γενιές του μέλλοντος, που θα έχουν βρει αποτελεσματικότερα φάρμακα για την καταπολέμηση του καρκίνου, θα μας θεωρούν χασάπηδες που κόβαμε τα υγιέστατα στήθη μας βασει μιας στατιστικής.Όμως στο άρθρο σας είναι σαν να λέτε "μα τι στόκοι οι παλιοί που χρησιμοποιούσαν πενικιλλινη ένω είχε τόσες παρενέργειες, ενώ σήμερα χρησιμοποιούμε το ταδε φαρμακο που είναι πολυ καλυτερο". Μα δεν είχανε καποια καλύτερη λύση τότε.Η λοβοτομή για ένα διάστημα θεωρούνταν η πιο αποτελεσματική μέθοδος καταπολέμησης της σχιζοφρένειας, κι ας άφηνε πρακτικά τον ασθενή ένα φυτό. Αυτό είχαν όμως ως τη βέλτιστη λύση και με αυτό πορεύθηκαν μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο. Έτσι και με την προληπτική μαστεκτομή και υστερεκτομή. Οι πιθανότητες νόσησης είναι μεγάλες και ορισμένες γυναίκες δε θέλουν να ρισκάρουν. Μόλις βρεθεί καλύτερη λύση προφανώς και θα προτιμήσουν να κρατήσουν τα στήθη και τις μήτρες τους.