Μιά απλή ερώτηση προς όλους: Το ίδιο ποσοστό ῾῾διαφορετικών῾῾ δεν ήταν πάντα μεταξύ των ανθρώπων κάθε πολιτισμού, τόπου και χρόνου; Η διαφορετικότητα στους κλασσικούς χρόνους ήταν γενικά αποδεκτή χωρίς να αυξάνει το ποσοστό των ομοφυλόφιλων. Η ίδια διαφορετικότητα ήταν καταδικαστέα με θάνατο στην πυρά τον μεσαίωνα αλλά, δεν φάνηκε ν᾽ αυξάνει καθόλου ο αριθμός των straight ή τουλάχιστον να μειώνεται από φόβο ο ανάλογος αριθμός των gay. Ολα τα έκαναν και τα δοκίμασαν οι άνθρωποι μέσα στούς αιώνες με τον ίδιο ακατάσχετο ρυθμό. Δεν διαβάσαμε όμως ποτέ σε κανένα κείμενο πως λόγου χάριν ο Πάτροκλος έλεγε στους συμπολεμιστές του τι έκανε και πως με τον Αχιλλέα την προηγούμενη νύχτα. Ούτε ο λόρδος Βύρωνας περηφανεύτηκε ποτέ γιά τις πολύ προσωπικές του μάχες στα κρεβάτια κάθε χωριού που πέρασε. Απλά, διότι είναι στην ζωή πολλά πράγματα που γίνονται, μα δεν λέγονται. Ετσι, όπως δεν ρωτάμε και δεν περιμένουμε να μάθουμε από τον παντρεμένο φίλο μας ή φίλη μας τα ῾῾πεπραγμένα῾῾ στην κρεβατοκάμαρα. Αυτή η ιδιωτικότητα μερικών πράξεων του ανθρώπου είναι μία απο τις ιδιότητες που τον ξεχωρίζουν από τα ζώα. Κάνει κανείς έρωτα δημόσια στην πλατεία; Μάλλον όχι. Μήπως την σωματική του ανάγκη; Ούτε. Γιατί; Απλά, διότι η εσωτερική αξιοπρέπεια του μέσου σόφρωνα ανθρώπου, επιβάλει την διαφύλαξη των πολύ προσωπικών ενεργειών του. Αυτό που λέμε σήμερα ῾῾Προσωπικά Δεδομένα῾῾. Πόσα περισσότερα δικαιώματα θα κατακτήσει κάποιος με το να διαλαλεί κάθε στιγμή την ιδιαιτερότητα του;