boxer, οι Εβραίοι της Ελλάδας χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τους Σεφαραδίτες που έμεναν κυρίως στη Θεσσαλονίκη, που είχαν καταγωγή από την Ισπανία, την Πορτογαλία και -σε μικρότερο αριθμό- από την Ιταλία και οι οποίοι μιλούσαν Λαδίνο ή Τζουδέσμο, δηλαδή ισπανικά... και τους Ρωμανιώτες, οι οποίοι έμεναν διάσπαρτοι σε όλη την Ελλάδα (Γιάννινα, Ζάκυνθο) και μιλούσαν ελληνικά. Οι Σεφαραδίτες είχαν ξεχωριστή εθνική συνείδηση μέχρι τον Β'ΠΠ, ενώ οι Ρωμανιώτες πάντα ένιωθαν Έλληνες. Τα εβραϊκά και τα αραμαϊκά ήταν λειτουργικές γλώσσες που ακούγονταν μόνο κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών. Τέλος, ελάχιστοι ήταν στην Ελλάδα οι Ασκεναζίτες, Εβραίοι της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που μιλούσαν γίντις, δηλαδή γερμανικά, οι οποίοι κοιτούσαν τους Σεφαραδίτες και τους Ρωμανιώτες αφ'υψηλού και υποτιμητικά, όπως δηλαδή κοιτούν οι Γερμανοί τους Έλληνες εν γένει. Προς κακή τύχη των Θεσσαλονικέων Εβραίων, ο αρχιρραββίνος τους κατά την Κατοχή ήταν ο διαβόητος Ασκεναζίτης Κόρετς, ο οποίος συνεργάστηκε με τους Γερμανούς και την κατοχική κυβέρνηση και πρόδωσε την κοινότητα.