Ως τάχιστα και επιγραμματικά:Η πολιτική ταυτοτήτων (φεμινιστής, gay activist, βορειοελλαδίτης, αποκλεισμένος από το κέντρο της Αθήνας Θεσσαλονικιός, τοπικιστής Κρητικός κτλ) είναι εξ ορισμού υπέρ της διαίρεσης και της διάσπασης. Όσοι ζούμε εδώ νόμιμα είμαστε είτε Έλληνες πολίτες είτε μετανάστες είτε πρόσφυγες. Δεν χωράνε άλλες "ταυτότητες". Επί μέρους χαρακτηριστικά έχουμε όλοι. Εγώ πχ είμαι Αθηναίος, παναθηναϊκός, άνδρας και δεν βλέπω γιατί να έχω περισσότερα ή λιγότερα ατομικά δικαιώματα από μία Θεσσαλονικιά, παοκτζού, γυναίκα. Και οι δύο είμαστε Έλληνες πολίτες. Και εγώ και η προαναφερθείσα Θεσσαλονικιά θα έχουμε διαφορετικά πολιτικά δικαιώματα από τον νόμιμο μετανάστη αλλά ίδια ασφαλιστικά δικαιώματα. Όσο περισσότερες ταυτότητες, ταυτότητες όχι χαρακτηριστικά, τόσο περισσότερες ευκαιρίες για δυσφορία και άρα διάσπαση. Όπως σοφά μου είχε πει ένας υδραυλικός όταν ήθελα να πάρω θερμοσίφωνα: πάρε με μονό πάνελ, όσο λιγότερες ενώσεις τόσο λιγότερες διαρροές.Η ταυτότητα του γείτονα είναι δική του υπόθεση εφόσον δεν βασίζεται σε μίσος ή απάτη σε βάρος μου. Ας βρουν οι βόρειοι γείτονες όποια ταυτότητα αγαπούν εφόσον αυτή δεν εδράζεται σε ανιστορικές παραδοχές ή δεν θέλει το κακό μου.Αυτοί οι οποίοι χρόνια αποκερδαίνουν στην Ελλάδα από τον κατακερματισμό της κοινωνίας σε αντιμαχόμενες ομάδες συμφερόντων είναι γνωστοί: οικονομικά ήταν οι συνδικαλιστές -βασικά- του ΠΑΣΟΚ και ιδεολογικά οι ακαδημαϊκοί της αριστεράς. Η δεξιά έχει τεράστιες ευθύνες από τη λήξη του πολέμου μέχρι και τη Χούντα. Αλλά όσο πίσω πάμε τόσο διαχέουμε την ευθύνη. Στο άμεσο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάστιχο την πολιτική ταυτοτήτων διαλύοντας σε έναν πολτό μίσους την Ελλάδα.Αλλά δεν είναι ώρα για ευθύνες τώρα. Πρέπει μόνο να συνειδητοποιήσουμε ότι ως Έλληνες πολίτες ή πάμε όλοι μαζί στον πάτο (από τον πιο πλούσιο Έλληνα μέχρι τον πιο φτωχό) ή όλοι μαζί θα πάμε καλύτερα.