#5Ναι καλά. Γέννησα «φυσιολογικά» και εισπράττω τα σχετικά χάι-φαιβ γιατί είχα την καταπληκτική, ονειρεμένη εμπειρία να σπρώχνω σαν μανιασμένο κριάρι 18 ώρες, να μην καταλαβαίνω τι μου γίνεται, να χάσω αρκετό αίμα ώστε να κινδυνέψει η ζωή μου, να χρειαστώ μετάγγιση, να κολλήσει το τεράστιο μωράκι μου στο δρόμο και να κινδυνεύει να πεθάνει, να χώσουν εκεί μέσα κουτάλες-πιρούνια-σκαλωσιές για να το ξεσφηνωσουν, να τραυματιστεί από όλα αυτά τα σίδερα με κίνδυνο να μείνει παράλυτο (ζήσαμε με το ενδεχόμενο τέσσερις μέρες, τελικά όλα οκ), να ζω από τότε με ένα πιπί για το οποίο ο Νταλί θα ήταν περήφανος, γενικώς ναι, μαγεία. Όταν ακούω τέτοιες @%*#$&@ κοροϊδεύω ανελέητα γιατί απλως γέννησα σε μια χώρα που η καισαρική (η οποία θα μας είχε γλιτώσει από όλα τα παραπάνω) εχει δαιμονοποιηθεί. Φυσιολογικό είναι αυτό που χρειάζεται να γίνει ώστε να είναι η μαμά και το παιδί καλά. Τελεία και παύλα. Όταν μπορεί μια υγιέστατη, fit έγκυος με ένα υγιέστατο μωρό να κινδυνεύουν να πεθάνουν, αυτό ΔΕΝ είναι φυσιολογικό, ή μάλλον είναι όσο φυσιολογικό όσο το να πεθαίνει κάποιος από αλλεργικό σοκ. Ε μπορεί και να τη γλιτώσει, οπότε ας μην του δώσουμε αντιισταμινικά και στεναχωρήσουμε τη φύση. Αηδίες. Μην κάθεσαι να στενοχωριέσαι επειδή η κάθε κομπλεξική νομίζει ότι κάτι έκανε για μια απόφαση που δεν πήρε εξολοκλήρου μόνη της και με την οποία στάθηκε τυχερή.
