Αυτό είναι άποψη:κανέναν από τους δύο. Κανείς δεν είναι κατάλληλος γιατί τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση. Πηγή: www.lifo.grΑυτό όχι.2018! Ξεκολάτε από τις κουμπαροσαχλαμάρες! Έπειτα βασίζεις την άποψη σου για το κόνσεπτ "κουμπάρος" σε εντελώς ατεκμηρίωτα, για να μην πω εσφαλμένα, στοιχεία (ο ελλαδικός χώρος ανήκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά την περίοδο που εσύ χαρακτηρίζεις ως "μεσαιωνική Γερμανία"-δεν έχει πέσει στην αντίληψη μου τέτοιος όρος κατά τις σπουδές μου στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό), το συνδέεις ευθέως με τους σημερινούς ελληνικούς ορθόδοξους γάμους (well, that escalated quickly), διατυπώνοντας την στερεοτυπική άποψη ότι σ'αυτούς τους γάμους ο κουμπάρος είναι ένας φίλος που τον εξαναγκάζουν να τα σκάσει για το θεαθήναι, στη συνέχεια θεωρείς ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι οι κουμπάροι τα σκάνε για το θεαθήναι, για να καταλήξεις στην άποψη ότι αυτό είναι μια κοινωνική αγκύλωση βαριάς μορφής. Η δική μου αποψάρα (την οποία έχω δικαίωμα να διατυπώσω επειδή η δική σου αισθάνομαι να προσβάλει τους συνανθρώπους μου, ασχέτως που προσωπικά δε με επηρεάζει γιατί έχω κάνει σύμφωνο συμβίωσης) είναι ότι αν προκειμένου να δείξεις την υπεροχή σου, για άλλη μια φορά, γιατί το έχεις ξανακάνει, μιλάς υποτιμητικά για τους άλλους. Δεν είσαι η μοναδική που έκανε κουμπάρο κάποιον με την καρδιά του, επειδή ήθελε απλώς να τον έχει δίπλα του. That being said, και χωρίς να χρειαστεί να φτάσουμε στα μεσαιωνικά έθιμα οποιασδήποτε αυτοκρατορίας, συνηθίζεται στις μικρές φτωχές κοινωνίες ένα ζευγάρι που παντρεύεται να στήνει το σπιτικό του με τη βοήθεια συγγενών και φίλων. Στην ελληνική παράδοση, όχι τη μεσαιωνική, την κάπως πιο πρόσφατη, ο κουμπάρος ήταν ένα τιμώμενο πρόσωπο, ακριβώς επειδή ήταν άξιος: Άξιος αγάπης, εμπιστοσύνης, εκτίμησης και άξιος ν'ανταπεξέλθει και οικονομικά, γιατί "παραδοσιακά" ο κουμπάρος είναι ένα στήριγμα για το ζευγάρι. Γι'αυτό και λέμε "πάντα άξιος/α".Στα πολύ πρόσφατα χρόνια τώρα, η οικονομική ευμάρεια που επικράτησε, δεν προκάλεσε κοινωνικές αγκυλώσεις μόνο στην τελετή του γάμου αλλά στον ίδιο τον γάμο. Παντρεύονταν φορολογικές δηλώσεις, πτυχία και εξοχικά σε Κτήματα Τάδε, με νυφικά Δείνα και άλλες δυνατότητες που προσφέρονταν για επίδειξη χρήματος, το ότι άναβαν οι πολυέλαιοι ήταν η κοινωνική αγκύλωση; ΑΥΤΟ ήταν το εισαγόμενο. (Τώρα θυμήθηκα κιόλας στο διπλανό χωριό της γιαγιάς μου, γάμος με τουαλέτες κυριολεκτικά. Τουαλέτες σέρνονταν στα χώματα για να φτάσουν στην εκκλησία παραδοσιακά, με όργανα.)Και επειδή έχουμε και τη συζήτηση γύρω από την #2, να διευκρινίσω ότι δε γράφω για να αλλάξω την άποψη της Συννεφιάς, ούτε επειδή "κάνεις ακριβώς το ίδιο που θα έκανε μια χριστιανή πχ που θεωρει έναν γάμο εκτός εκκλησίας και χωρίς κουμπάρους άκυρο και χωρίς σκοπό" όπως λέει η Babydoll πιο συγκεκριμένα αλλά επειδή ΓΕΝΙΚΑ μιλά, κατά την άποψη μου, ακυρωτικά για τις επιλογές άλλων ανθρώπων που στην τελική, δεν την επηρεάζουν.Και βεβαίως υπερασπίζομαι κι εγώ το δικαίωμα της να λέει την άποψη της, γιατί έτσι δίνεται η δυνατότητα να εκφραστεί ο αντίλογος.
