Ο Φωτόπουλος σίγουρα ξέρει οτι η εικόνα μετράει. Δεν είναι σπουδαίος συνδικαλιστής στην πραγματικότητα, απλά ξέρει να εκμεταλλεύεται τα media. Αυτό το αξιοποίησε, αλλά τώρα πια έχει καεί σα χαρτί. Οποιος τον πάρει σοβαρά χάνει, κι αν το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είμαι τόσο σίγουρος, χάνει σίγουρα. Αν και πολλοί αγριο-ΠΑΣΟΚοι της εποχής των Πρασινοφρουρών τον θεωρούν πρότυπό τους είναι πια παράδειγμα προς αποφυγής και οι πρακτικές του αποκρουστικές. Οχι μόνο από αισθητικής πλευράς. Αλλά και πολιτικής. Τώρα γιατί κάποιος να πάρει το Φωτόπουλο; Πιθανόν να σκέφτεται οτι αφού έχουμε τέτοιο επίπεδο συνδικαλισμού μια περσόνα σαν το Φωτόπουλο να απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο ακροατήριο εν δυνάμει ψηφοφόρων. Οπως συνέβη και με το ΛΑΟΣ πιο παλιά, και με τη ΧΑ όλοι όσοι μετακόμισαν εκεί κάλλιστα μπορεί να ήταν ΠΑΣΟΚ στα νιάτα τους, και να φώναζαν μαζί με τον Αντρέα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο". Επειδή το μόνο αριστερό κόμμα που έχει τέτοια στάση είναι το ΚΚΕ και κάποια εξωκοινοβουλευτικά αριστερίστικα, οι καταβολές τους με τα εθνοπατριωτικά του Αντρέα μπορούσαν κάλλιστα να βρουν στέγη στην ακροδεξιά. Αυτό σημαίνει οτι το ΠΑΣΟΚ εντελώς μεταλλαγμένο πια ταυτίζεται με τη ΝΔ σχεδόν σε όλα, και βέβαια αυτό είναι και το "δράμα" της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα (ίσως και στην Ευρώπη): Επαψε πια να είναι δύναμη εκσυγχρονισμού στην κοινωνία και προσχώρησε στις νεοφιλελεύθερες ιδέες. Αυτά βέβαια στην Ευρώπη τα εζησαν πιο πριν, επι Μπλερ για παράδειγμα. Αλλά βέβαια εδώ είναι Βαλκάνια και έχουμε δικιά μας εκδοχή σε κάθε πολιτική απόχρωση. Αυτά, αν θέλουμε να αναλύσουμε το φαινόμενο "Φωτόπουλος" με όσο γίνεται λιγότερο ιδεολογικοποιημένους όρους.