Παρά την "ορθολογιστική" μου θεώρηση (...την εκνευριστικά, πολλές φορές ακόμη και για μένα, ορθογώνια σκέψη) και την έλλειψη ανάλογου γνωστικού πεδίου έχω την εντύπωση ότι δεν μπορεί κανείς -έτσι απλά- να απορρίψει το πανανθρώπινο φαινόμενο των θρησκειών [και την (φιλοσοφίας της) θεολογίας, τις εξελικτικές επιδράσεις στον άνθρωπο] που μοιάζει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της condition humaine κ.λπ.. Τα «παραμύθια» (κάποια από αυτά τουλάχιστον) είναι κωδικοποιημένοι συμβολισμοί της ιστορίας του ανθρώπινου γένους, που –απλά- οι περισσότερ@ ημών δεν έχουμε τα εργαλεία να αντιληφθούμε ή απλά δεν το έχουμε ψάξει, ενώ οι συσχετισμοί έχουν ήδη γίνει από άλλ@ς. Και ποι@ είμαι εγώ π.χ να απορρίψω την κοσμοθεώρηση (παρελθόν-παρόν-μέλλον) το επονομαζόμενο "dreamtime" των Αβοριγίνων; Δεν ξέρω, πρέπει να γίνουμε όλοι ένα; Να έχουμε μία θεώρηση; Οι συνάψεις μας να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο;Επίσης νομίζω ότι ενώ αρκετός κόσμος (ίσως το μεγαλύτερο κομμάτι), φαινομενικά τουλάχιστον, όντως πιστεύει σε επιφανειακά και εύκολα σχήματα, η απόρριψη των θρησκειών (και όλων των μεταφυσικών παραμέτρων, ως περιθώριο λειτουργίας του εγκεφάλου … κι όχι, απαραίτητα ότι «το τάδε μυθικό πλάσμα έφτιαξε μία μέρα που βαριόταν τον Κόσμο» μπλα, μπλα) βασίζεται από αρκετ@ς -επίσης- σε εύκολα απλουστευτικά σχήματα (και όχι σε εμβάθυνση). (Δεν ξέρω αν βγαίνει καμία άκρη από όλα αυτά :-P)