#2 Δεν είσαι διπρόσωπη. Μπερδεμένη είσαι. Κόψε επαφές που σου φέρνουν θλίψη, αν η τελευταία δεν προέρχεται αιτιακά από άλλους άσχετους δικούς σου λόγους και αν δεν ενεργοποιείται περισσότερο ανακλαστικά από την "ευτυχία", "επιτυχία" κλπ. των άλλων, πράγμα που είναι φυσικό εφόσον αν πχ. υποφέρεις από τη στέρηση χαράς (για κάποιον δικό σου ή εξωτερικό λόγο) και βλέπεις τη χαρά στον/στην άλλον/η, αυτό το κενό ενοχλεί περισσότερο διότι η παρουσία της στα μάτια σου τη δεδομένη στιγμή ή στη δεδομένη φάση λειτουργεί υπενθυμιστικά, εμφατικά. Αν όμως η θλίψη πηγάζει από το γεγονός της νέας και ωραίας σχέσης του πρώην, τα έλεγα και σε σχόλιο πρόσφατης ανάρτησης σχετικά με τις φιλίες μεταξύ πρώην ζευγαριών. Σε παραπέμπω σε αυτό, στο #6 : http://www.lifo.gr/team/ampa/49366?comments_page=1&comments_order=o#comments#6 Σε έχω εκατό τοις εκατό. Κοίτα τα μούτρα του την πρώτη στιγμή που σε βλέπει και θα μάθεις. Όταν ενδιαφερόμαστε ερωτικά για κάποιον, το πρόσωπό μας φωτίζεται όταν τον βλέπουμε - κυρίως τα μάτια μας ή πχ. το χαμόγελό μας μπορεί να είναι λίγο πιο εγκάρδιο απ' ό, τι συνήθως - ή τέλος πάντων με κάποιον τρόπο η γλώσσα του προσώπου εκδηλώνει αυθόρμητα το ειδικό ενδιαφέρον μας. Αν είσαι και λίγο πιο έξυπνη σ' αυτό τον τομέα, παρακολούθησε και τη γλώσσα του σώματος (η οποία παρεπιπτόντως μιλάει για 'μας ασταμάτητα - η γλώσσα του σώματος είναι εξαιρετικά φλύαρη να ξέρεις, δίνει δεκάδες ή και περισσότερες πληροφορίες για εμάς που ούτε καν φανταζόμαστε - σε συνδυασμό με το πλαίσιο αναφοράς κάθε φορά, ασφαλώς), αλλά η εξαγωγή σίγουρων συμπερασμάτων, δια αυτής της μεθόδου, προϋποθέτει τη δεξιοτεχνία της ερμηνείας της. Άλλος τρόπος για να μάθεις είναι να τον ελέγξεις διακριτικά όταν υποτίθεται ότι δεν τον κοιτάς αλλά είστε στον ίδιο χώρο. Η έντονη βλεμματική επαφή ή η αναζήτησή της γενικά υποδηλώνει είτε ερωτικό ενδιαφέρον είτε οικειότητα είτε απειλή/επιθετικότητα. Αν την αντιλαμβάνεσαι - ακόμα και σε ανύποπτες στιγμές - και μπορείς να αποκλείσεις τις δύο τελευταίες δηλωτικές εκδοχές, τότε η απάντηση είναι μάλλον θετική.#7 Πιστεύω ότι της κάνεις ολίγον κακό. Έχεις κάθε καλή πρόθεση να τη στηρίξεις αλλά δεν ξέρεις τον τρόπο. Η φίλη σου δε συμπεριφέρεται σοβαρά, υπό την έννοια ότι - αν πράγματι τα περιγράφεις με ακρίβεια και η κοπέλα συμφωνεί με την κριτική που ασκείς στο σύντροφό της και με τις λύσεις που υπονοείς ή προτείνεις και αυτό επαναλαμβάνεται κάθε μήνα (!) στο διηνεκές - οι πράξεις της και η συμπεριφορά της δε συνάδουν με τις σκέψεις της και το λόγο της. Βρες το λάθος, λοιπόν. Το λάθος που κάνει αυτή είναι δικό της και θα το πληρώσει με τον τρόπο που μόνο η ζωή ξέρει να τα φέρνει και να τα παίρνει. Το δικό σου λάθος, τώρα, είναι ότι την παίρνεις στα σοβαρά και συμπλέεις μαζί της σε αυτήν την παρωδία. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες της συμπεριφοράς του, των λόγων του, των επιλογών του, των λαθών του - προς όλες τις κατευθύνσεις. Εσύ, ως φίλη της που είσαι, κατά τη γνώμη μου, οφείλεις να τη βοηθήσεις να γίνει πιο υπεύθυνη και, έπειτα, πιο αυτόβουλη, αν πράγματι εκείνη νιώθει ότι δεν είναι αρκετά. Αλλά αυτό προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή της και την ειλικρινή της πρόθεση να αναγνωρίσει τα λάθη της και να επέμβει σε αυτά όπου και όσο μπορεί, έστω και σταδιακά. Να κάνει δηλαδή τη δική της απόπειρα να επανεξετάσει και ακολούθως να επαναπροσδιορίσει την προσωπική της στάση απέναντι σε ορισμένες/όλες (ό, τι κρίνει η ίδια) πτυχές της ζωής της. Αφού το συνειδητοποιήσει και το αποφασίσει, αν χρειάζεται βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη από τις φίλες της, ή έστω αποκλειστικά από εσένα, πρέπει αυτή η ίδια να το ζητήσει με τον τρόπο της, να στείλει με σαφή τρόπο το μήνυμα ότι χρειάζεται τη συμπαράσταση/βοήθειά σου/κλπ. Εν συνεχεία, σ' αυτή τη δύσκολη διαδικασία, οφείλει να επιδείξει (μια σχετική έστω) συνέπεια και σοβαρότητα. Όταν και αν συμβεί αυτή η σειρά των πραγμάτων, και αν μέχρι τότε εξακολουθείς να την εκτιμάς και να τη νιώθεις αληθινή σου φίλη, καθώς και αν βρίσκεσαι σε συνθήκες που έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις, τότε και μόνο τότε πιθανόν να μπορείς να της φανείς χρήσιμη. Προς το παρόν, πράξε όπως νομίζεις· μα ό, τι κι αν κάνεις, υπό αυτές τις συνθήκες και τους τρέχοντες όρους, εκτιμώ πως δε θα βελτιωθεί τίποτα επί της ουσίας. Η συμβουλή μου για το παρόν - αυτό δηλαδή που θα έκανα κι εγώ σε ανάλογη περίπτωση - θα ήταν να αποστασιοποιηθείς από το συγκεκριμένο πρόβλημά της ενώ κατά τα άλλα να μην αλλάξεις τίποτα στη σχέση σας και όταν αυτή φέρνει το εν λόγω θέμα στην επιφάνεια να την ακούς στωικά, χωρίς να συμμετέχεις με κανέναν τρόπο. Εάν σου ζητήσει γνώμη/κάτι-άλλο επ' αυτού να τη θέτεις κατηγορηματικά προ των ευθυνών της, αποσαφηνίζοντάς της πως η ευθύνη είναι δική της τόσο για αυτά που κάνει όσο και για αυτά που δεν κάνει και πως αν θέλει βοήθεια από εσένα δεν έχει παρά να σε πείσει με τη στάση της πως την αξίζει γιατί αυτή τη φορά θα το εννοεί και δεν θα κοροϊδεύει το σύμπαν. Να είσαι ευγενική, καλοπροαίρετη, σύντομη, περιεκτική και απόλυτη σε αυτό, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ κι αν πει ή κάνει. Ωστόσο όχι πιεστική, βέβαια.
