#6 Συμφωνώ με την απάντηση της Α, μπα αλλά θα ήθελα να προσθέσω τα εξής: Το τι έχουμε στο μυαλό μας ως "σωστό" μεγάλωμα παιδιών είναι θέμα κουλτούρας. Αν διαβάσει κανείς βιβλία γραμμένα σε παλαιότερες εποχές θα συνειδητοποιούσε ότι οι γονείς δεν ήταν καθόλου διαχυτικοί, π.χ. είναι γνωστό ότι οι βικτωριανές μέθοδοι διαπαιδαγώγησης ορίζανε απουσία διαχυτικότητας για να μη γίνουν τα παιδιά μαλθακά, ενώ από ελληνικά βιβλία εποχής (που ήταν πραγματικά γραμμένα τότε) θα δει τελείως διαφορετικές ανατροφές από αυτές που έχουμε συνηθίσει τώρα. Ακόμα και τώρα υπάρχουν λαοί που έχουν πολύ διαφορετικό μοντέλο ανατροφής από αυτό που έχουμε στην ελληνική κοινωνία. Με τα χρόνια έχουν εδραιωθεί διαφορετικές μέθοδοι και στο μέλλον θα επέλθουν κι άλλες, μη νομίζετε ότι το παρόν αποδεκτό μοντέλο είναι το "απόλυτα σωστό".Από την άλλη πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι α συμπεριφερθούν ίδια, υπάρχουν άνθρωποι που σαν προσωπικότητα δεν τους αρέσουν οι διαχύσεις κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το πως μεγαλώσανε. Μην κάνουμε δικτατορία την "απόλυτη γραμμή" της εκάστοτε ισχύουσας μεθόδου.Η ερώτησή σου είναι ενδιαφέρουσα για μένα γιατί εγώ έχω αναρωτηθεί το αντίθετο. Μεγάλωσα με πολύ διαχητικούς γονείς, με τον πατέρα μου ακόμα να μου λέει ότι με αγαπά κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο, με μία μητέρα που στην εφηβεία καταφέραμε να τις κόψουμε να μας αγκαλιάζει και φιλάει κάθε φορά που περνάγαμε μπροστά της. Κι όμως, αυτό δεν με προστάτεψε από την ανασφάλεια απέναντι στους άλλους στην νεότητά μου, ίσως κι όλας την ενδυνάμωσε, γιατί έχεις ένα περιβάλλον στο σπίτι που σου δείχνουν τόσο πολύ την αγάπη τους, που βιώνεις σαν απόρριψη όταν οι άλλοι δεν σου φέρονται σαν το πιο πολύτιμο πράγμα που έχουν στη ζωή τους. Αναρωτιέμαι πόσο έχει επηρεάσει τις σχέσεις μου, θετικά ή αρνητικά, γιατί ίσως περιμένω πολλά από τους άλλους. Αναρωτιέμαι πόσο με έχει επηρεάσει στη "μαλθακότητά" μου. Όπως βλέπεις, ακριβώς όπως αναφέρει και η Α, μπα, η ανατροφή μας επηρεάζει την ζωή μας έτσι κι αλλιώς, το πως αντιλαμβανόμαστε εμείς όμως αυτή την επιρροή είναι που έχει σημασία. Δεν υπάρχει "τέλεια ανατροφή", διαφορετικά παιδιά χρειάζονται διαφορετική αντιμετώπιση και οι γονείς δεν είναι ρομποτάκια να ακολουθούν κατά γράμμα οδηγίες, είναι απλά άνθρωποι, που αν η διάθεσή τους είναι να προσπαθήσουν να κάνουν το καλύτερο, όσο μπορούνε, τότε θα πρέπει να μας αρκεί. Φυσικά, αν εμείς, που είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι από τους γονείς μας, με διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετική κουλτούρα και σημεία αναφοράς, θεωρούμε ότι έκαναν "λάθη", στο χέρι μας είναι να τα κατανοήσουμε, να τα καταλάβουμε, να τα αποδεχτούμε, να τα συγχωρήσουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε και να επιλέξουμε την δική μας γραμμή συμπεριφοράς.
